İstanbul Beyazıt Kulesi

İstanbul Beyazıt Kulesi

Beyazıt Kulesi, bugün, İstanbul Üniversitesi Merkez kampüsü içinde bulunuyor. Fatih devrinde, dünyanın ilk tıp fakültesinin kurulduğu Beyazıt kampüsü içinde. Meraklı turistlerin ilgisini çekiyor, ancak, yasak nedeniyle üniversitenin kapısından girmek mümkün değil. Umarım bir gün burası da turizme açılır. Şu an için, yalnızca uzaktan görebileceksiniz.

GENEL BİLGİLER

İstanbul Beyazıt Kulesi: Sultan II. Beyazıt zamanında (1509) “Küçük Kıyamet” olarak isimlendirilen ve İstanbul’u baştan başa yıkan depremin ardından; kentte ahşap binaların ve dolayısı ile yangınların sayısında artma başlar. Çünkü: halk, deprem korkusuyla, ahşap bina yapımına ağırlık verir. Ancak; elbette, bunlarda da, yangınlar artar. Bunun üzerine, bu yangınları gözetleyebilmek için; 1750 yılında; Ağa kapısında, bir gözetleme kulesi yaptırılır, ama ahşap bu kule de; 1756 yılında, Cibali yangınında yanar. Bunun üzerine; 1808 yılında, bugünkü kulenin yerine; yenisi yaptırılır. Ama; bu kulenin de sonu aynı olur, 1824 yılında çıkan yeniçeri isyanında çıkarılan yangında yanar. Son olarak; Sultan II. Mahmut tarafından, 1828 yılında yeni haliyle inşa edilir. Mimarı: Senerekim Balyan. Tasarım olarak; yukarı doğrultulmuş, savaş topuna benzetiliyor. Bunun da; barışı simgelediği söyleniyor. Bakın bakalım, siz nasıl göreceksiniz?

Kulenin yüksekliği 85 m. ve bayrak direğiyle birlikte: 100 m. ye ulaşıyor.

Kuleye: toplam 249 basamakla çıkılıyor. 179 basamakta; kule gövdesinin çanak biçimindeki katına ulaşılıyor. 50 metre karelik bir gözetleme katı burası. Dairesel şekilde yapılmış. 13 adet pencereyle çevrili. Her bir pencereden; İstanbul’un bir semti görünüyor. Yapının: bu ana bölümü; Osmanlı Barok üslubunun çizgilerini taşıyor.

Gözetleme katının üstünde, genişletilmiş bir tabla ve teras var. Sonradan eklenen katlar; aynı plan ve biçimde. Oranlı bir küçülme ile üst üste yinelenmiş. Bu küçük katlara ulaşmak için, 80 basamak daha tırmanmak gerekiyor. Toplam: 4 kat var.

Yangın olduğunda: Beyazıt kulesinden; gündüz sarkıtılan sepetlerle, gece ise fener yakılarak haber verilirdi. Ayrıca; kuleden haberleşme için; kuleye bayrak ve fener asılıyormuş. Kule görevlilerine; köşklüler deniyormuş. Köşklüler; top atışları ile, yangını diğer semtlere duyuruyorlarmış.

1972 yılına kadar, halka açık bulunan kule; o yıldan sonra ziyarete kapatılır ve uzun süre boş kalır. Sonuçta; zamanla harap hale gelir. Neden yasaklanmış? Sanırım; kulenin özellikle iç bölümü ahşap, hani yeniden kulede yangın çıkıp yanmasın diye yasaklandığını sanıyorum. Ama; günümüzde teknoloji o kadar ileri ki; gerekli önlemler mutlaka alınabilir.

Yoksa; yangın çıkacak diye; bütün tarihi eserleri kapatamayız ki? Yok hayır, kapatılma sebebi İtfaiye Teşkilatının çalışması ise; o na da çözüm bulmak kolay. Çünkü; yine gelişen teknoloji, İtfaiye Teşkilatının yangın gözetlemesi için, burayı kullanmanın ötesinde, birçok yeni çözüm yolu yarattığı kesin. İlla ki; buradan yangın gözetlemek şart mı?

Bu aradaki dönemde: yani 1966 yılında; bir Amerikalı girişimci ortaya çıkar. Türkiye’ye gelen Amerikalı iş adamı: kulede, yaklaşık 60 kişilik bir restoran kurmak istediğini ve o zaman için, yüksek miktarda kira vermeye razı olduğunu söyler. İleri görüşlü Amerikalı girişimce, kuleden kesin İstanbul’u seyretmiş olmalı. Çünkü, o tarihlerde kule halka açıktı.

1997 yılında restorasyon çalışmalarına başlanır ve sonuçta kule; yine eskiden olduğu gibi; gözetleme, meteoroloji ve yol durumunu bildirmek amacıyla kullanılmaya başlanmıştır. Kule; İstanbul İtfaiye Daire Başkanlığı tarafından, Kule Müfreze Amirliği olarak kullanılıyor. Evet, daha önce söylediğim gibi, kule: 4 katlı. Bugün; bu dört kattaki yerleşim ise şöyle. Nöbetçi katı, işaret katı, sepet katı ve sancak katı.

Nöbet katı: İtfaiyecilerin kenti gözetlediği yer. Kule katı: yangın gözetlemenin yanında, meteorolojik bildirimler için de kullanılacak. Meteorolojik amaçlı kullanılacak olan katın adı; işaret katı. İstanbul halkı: kulenin ışıklarına bakarak, ertesi günkü hava durumunu öğrenecek. Kule ışıkları; İstanbul’un her noktasından görülebilecek.

Sepet katı: yangın işaretlerinin verileceği, sancak katı ise: Türk bayrağının ve İtfaiye bayrağının asıldığı yer olarak kullanılacak. Kulenin üzerinde çok miktarda obje var. Elbette; cep telefonu vericileri. Bu arada: Kuzey-Güney yönünü gösteren yön çubukları var.

Evet, sonuç olarak: bu kulenin turizme açılmasının gerekliliğine inanıyorum. Yoksa: günümüzde elbette ki İstanbul İtfaiye Teşkilatı, gelişen teknolojiyi kullanarak, yangınları önceden tespit etmek yönünde, başka tedbirler alabilir. Ama; bu tarihi yerin, turizme kazandırılmasının gerekliliğine inanıyorum. Sonuçta; bu kule, konumu itibarı ile, turizme açıldığında, gerçekten çekim merkezi olabilecek kapasitede bir yer.

Amerika’da Şikago kentinde, dünyanın en yüksek binası, “Sears Tower”; çık en üst katına, şehri seyret. Güzel de; çıkış, kişi başı 15 dolar. Beyazıt Kulesini yapın aynı şekilde, turizmden kazanmak aslında çok kolay.

İstanbul günlük gezi planı hakkındaki yazım için.

İstanbul Kapalıçarşı hakkındaki yazım için.

İstanbul Sultanahmet Meydanı hakkındaki yazım için. 

İstanbul Oyuncak Müzesi

İstanbul Oyuncak Müzesi


Göztepe. Ömerpaşa Caddesi. Dr. Zeki Zeren Sokakta. Pazartesi hariç, her gün ziyarete açık. Özel statüde bir müze. 23 Nisan 2005 tarihinde, Yazar Sunay Akın ; ailesinden kalan, Göztepe Köşkünde kurulmuş. 11 yılda internet üzerinden ve gezdiği ülkelerden satın aldığı oyuncaklar ile, müzeyi kurmuş.

İstanbul’un ilk oyuncak müzesinde yaklaşık 4000 civarında oyuncak sergileniyor. Sergilenen bu oyuncaklar arasında en çok dikkati çekenler: 1817 yılında Fransa’da yapılan oyuncak bir keman, 1820 yılında yapılan Amerikan yapımı bir bebek, 1860 yılından kalma misketler var. Bunun dışında: teneke oyuncaklar ve porselen bebekler var. Özellikle: çocukların çok büyük ilgisini çeken bu müze, büyükleri de etkiliyor.

İstanbul Oyuncak Müzesi

 

Müzenin en ilginç köşelerinden birini, bir oyuncakçı oluşturuyor. Bu: Eyüp Sultan Caminin yanında bulunan ve 1950’li yıllara kadar varlığını sürdüren Eyüp Oyuncakçısı.

Evet, müze giriş katı dahil 5 katlı. Ayrıca: 70 kişilik bir toplantı ve gösteri salonu da var. Bu en alt katta, kendinizi bir denizaltının içinde bulacaksınız. Çayınızı, kahvenizi yudumlayacağınız kafede ise, bir oyuncağın dişlileri arasında hissedeceksiniz. Girdiğiniz her odada, farklı bir macera yaşayacak ve çocukluk dostlarınız ile karşılaşacaksınız.

İstanbul Oyuncak Müzesi

Müzeden içeri adımınızı attığınız anda, sizi masalsı bir dünya bekliyor. Evcilik oynadığınız bebeğiniz, kurşun askerleriniz, metal arabalarınız, çocukluğunuz, anılarınız sizleri bekliyor.

Giriş ücreti

Müzeye giriş ücreti, tam 15 TL ve çocuklar-öğretmenler için 12 TL dir. Hafta içi günlerde saat 09.00-18.00 arasında ziyarete açıktır.

GİRİŞ KATI

İstanbul Oyuncak Müzesi


İstanbul’da üretilen teneke oyuncaklar, Anadolu’nun çeşitli yörelerinden bez bebekler, Sultan II. Abdülhamit dönemine ait gölge oyunu kahramanları ve Kızılderili figürlerinin bulunduğu Vahşi Batı bölümü görülüyor.

1.KATTA


Titanik de ölen yolcular anısına 1912 yılında yapılan siyah renkli ilk oyuncak ayı, gemiler ve uçaklar, sirk odasından dönme dolaplar, palyaçolar, bebek arabaları, piyanolar, oyuncak okul ve porselen bebekler, trenler, istasyonlar, tüneller, kenarlarından trenlere bakan oyuncak inekler, Pinokyo’lar, arabalar, motosikletler, oyuncak hastaneler sergileniyor.

2.KATTA


Her türlü oyuncak asker, Noel Baba, Süpermen, Batman, Sindirella gibi masal kahramanları ve bir de uzay odası bulunuyor.

Müzede oyuncak mutfaklar, buzdolapları, fırınların da sergilendiği kafe ve yeni yapım tarihi Eyüp oyuncaklarının satıldığı hediyelik eşya bölümü bulunuyor.

İstanbul günlük gezi planı hakkındaki yazım için. 

 

 

 

İstanbul Huber Köşkü

İstanbul Huber Köşkü


İstanbullu olup ta, Tarabya’yı bilmeyen olur mu? Peki: Tarabya denilince, burada yemyeşil tepenin sırtları üzerine yayılmış “Huber Köşkü” nü bilmeyen, önünden geçmeyen, uzaktan görmeyen veya duymayan olur mu? Yani, burayı bir anlamda gezginlerin gezme-görme şansı yok, ama ben yine de merak ettim ve biraz araştırdım, gezmesek de görmesek de, bilgi sahibi olalım anlamında, Tarabya ile Yeniköy sahili arasındaki Huber Köşkü nü merak edenler için, aşağıda kısa bir yazı yazdım.

Evet, İstanbul Boğaziçi’nin en gösterişli yapısını birlikte gezmesek, görmesek te öğrenelim. Hani, Boğaziçi’nde tekne gezisi yaparken, uzaktan bu güzelliği görünce, nedir-neredir demeyelim, bilelim.

Boğaziçi’nin en geniş (34 hektar) yeşil alanı olan koruluk içindeki burası: 20. Yüzyıl başında (yapılış tarihi net olarak bilinmemektedir ama bazı söylentilere göre II. Abdülhamit döneminde inşa edilmiştir): İstanbul şehrinde yaşayan Alman Mauser ve Krupp firmalarının temsilciliğini yapan, silah komisyoncusu Huber kardeşler tarafından yaptırılmıştır ve bu nedenle ismi “Huber Köşkü” dür. Ancak, yapım tarihi gibi, yanının mimarı da bilinmemektedir. Huberler: İstanbul’daki Alman Elçilik binasına yakın olması nedeniyle; kendilerine yaptıracakları konut için burayı seçmişlerdir. Özellikle: Madam Huber: bahçe işlerindeki olağanüstü becerisiyle, muhteşem ve el değmemiş bir mekan, koruluk bırakmıştır.

Biraz daha ayrıntıya girmek gerekirse: 1877-1878 yılları arasında Osmanlı-Rus savaşı sonrasında dağılan Osmanlı ordusunu yeniden düzenlemek için, Almanya’dan askeri danışmanlar talep edilir. Ancak, bu askeri danışmanlar ile birlikte, Alman Silah Endüstrisi de ülkeye girer. Bunların başında ise: “Krupp” gibi büyük alman silah firmaları gelmektedir ve bunlar: Osmanlı ordusunun top ve tüfek başta olmak üzere, birçok askeri ihtiyacını karşılamaya başlarlar. Bu firmaların temsilcileri ise: 1898 yılından itibaren: Joshep ve Aguste Huber kardeşlerdir. Bunlar, İstanbul’da kaldıkları kısa sürede, aldıkları komisyonlarla bir hayli zengin olmuşlar ve bu arada, bu köşkü yaptırmışlardır.
Ardından: Huberler, burada 20 yıl kadar yaşadıktan sonra: I. Dünya savaşı ardından, İstanbul işgal edilince, 1922 yılında şehri terk etmek zorunda kalmışlar ve ülkelerine geri dönmüşler ve küçük bir kaleyi andıran köşkü: dönemin Maliye Nazırı Necmeddin Molla satın almıştır. Köşk daha sonraki yıllarda ise; Kavalalı Mehmet Ali Paşa soyundan gelen Mısırlı Prenses Kadriye Sultan ve eşi Mahmut Hayri Paşa’ya satmışlardır. Ancak: Prenses Kadriye, burada uzun süre oturamaz. Çünkü: boğazın nemli havası sağlığına dokunur. Bunlar: 1928 yılına kadar burada kalmışlar ve yine bu dönemde: ana binaya bazı eklemeler yapılmış ve bunlarda özellikle İtalyan mimar Raimondo D’Aranco’nun katkıları olmuştur. Bunun sonucunda: köşkte, günümüzdeki anıtsal görünüm ve eşsiz perspektif ortaya çıkmıştır.

Evet: Prenses Kadriye ve çevresi: 1928 yılında burayı terk ettikten sonra: köşk Fransız Katolik Lisesi “Notre Dame de Sion Okulu”na kiralanmış ve bu durum 1970 yılına kadar sürmüştür.

Okul ve rahibeler tarafından yazlık konuk olarak kullanılan köşkün tapusu: 1932 yılında, rahibe Therese Clement ve Marie Aimeme Odent’e geçer. Çünkü: Mısır’a dönen Prenses Kadriye ve rahibeler ile yapılan yazışmalar sonucunda, köşk, değerinin çok altında bir fiyatla bu rahibelere satılmıştır.
Takip eden süreçte, bu kişilerin varisleri tarafından: köşk ve arazisi: 1973 yılında Boğaziçi İnşaat-Turizm Şirketine satılmıştır. Ardından: 1985 yılında bölge kamulaştırılarak, Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreterliğine tahsis edilmiştir. Çünkü: İstanbul şehrinde Cumhurbaşkanları tarafından kullanılan Florya Deniz Köşkü’nün eskimesi nedeniyle ihtiyaca yanıt vermediği düşünülmektedir.

İstanbul Huber Köşkü; Ardından ise: köşk ve arazisi, Cumhurbaşkanlarının İstanbul çalışmalarında kullanılmak üzere 1986-1988 yılları arasında büyük bir onarım ve tadilat faaliyetine sokulmuştur. Köşkün ilk ziyaretçisi ise, 7. Cumhurbaşkanı Kenan Evren olmuş, kendisi her yıl yaz aylarında 2 ay burada ikamet etmiştir.
Evet: bölgedeki inşaat ve yenileme çalışmaları sürdürülmüş, 1987 yılında tarihi bahçeye havuz yapılmış, 1988 yılında, yine burada görevli personel için lojman binası ve asker-polisler için hizmet binası yapılmıştır. 1993-2000 yılları arasında ise, Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel zamanında yapılan düzenlemeler ile, yine burada yabancı devlet başkanlarının konuk edileceği ve büyük resepsiyonların yapılacağı salonlar düzenlenmiştir.
Burada bir husustan söz etmek istiyorum. Ülkemizin makus talihi: 1994 yılında, burada restorasyon yaptırılmasına karar verilir. Proje yapılır ve restorasyon “Tasarımevi” isimli bir firmaya verilir. Firmanın sahipleri ise: “Kültür ve Tabiat Varlıkları Koruma Kurulu” başkanının kızı ve damadıdır. Bunun üzerine, kurulda görevli Profesör, görevinden alınır.
Şimdi, bu bölümde, gelelim arazi üzerinde bulunan yapılara:

Cumhurbaşkanı Konutu


1000 metre karelik alanı kapsayan burası: bölgenin güneybatı bölümünde bulunan bir tepe üzerindedir. Burada: dört blok ve bunları birbirine bağlayan merkezi bir hol bulunmaktadır. Bu hol bölümü: orta avlu ve bu avlunun önünde bulunan oval yemek odası ile Boğaziçi yönüne açılmaktadır. Yine, burada bulunan servis merdivenleri ile alttaki bahçe katına ve mutfakların bulunduğu bodrum bölümüne geçilmektedir. Ayrıca, yine burada bulunan merdivenler ile çatı terasına çıkılmaktadır.
4 blok bulunduğunu söylemiştim. Bu bloklardan iki tanesi “Kabul Salonları” bölümüdür. Bu salonlar, iki kata yapılmıştır ve bunlar arasında merkezi merdiven ve asansör bulunmaktadır. Salonların ön cephesi: Boğazın Anadolu yakası manzaralıdır. Diğer cepheleri ise: yüksek ağaçlarla süslenmiş avlulara bakmaktadır. Bu kabul salonları: ağaçlar arasından geçen bir köprü ile, çalışma odasına ve ön cephe merkezinde bulunan yemek salonuna bağlanmaktadır.
Diğer bir blok ta, ana yatak odaları bulunmaktadır. Bunun hemen yanında ise, Cumhurbaşkanının yakınları için tasarlanmış yatak odaları bulunur.
Son blok ise: çalışma bloğudur ve burası yabancı konuklarla görüşmelerin yapılacağı salon ile bağlantılıdır.

Yabancı Devlet Başkanları Konukevi


Arazinin güneybatı cephesinde, 600 metre karelik bölümü kapsamaktadır. Burası, yabancı devlet başkanlarının konuk edilmesi için, Cumhurbaşkanı konutunun bir uzantısı olarak tasarlanmıştır. Cumhurbaşkanı konutunda bulunmayan, konferans ve basın odaları burada dikkat çeker. Yine burada, konuk devlet başkanı için çalışma yeri ve yatak odası bölümleri bulunmaktadır.

Resepsiyon Alanları


Cumhurbaşkanlığı konutu ve konuk evi arasındaki bu bölüm: 3-4 bin kişilik resepsiyonlar düzenlenecek şekilde tanzim edilmiştir.

Sosyal Merkez Binası


Kalender Tepesinde, Cumhurbaşkanı köşkünün ana girişinin hemen solundadır. Burası: Cumhurbaşkanlığı üst düzey personelinin sosyal ihtiyaçlarını karşılamak için yapılmıştır. Yapının çevresinde: dairesel planlı açık ve kapalı birer kafe, yönetim yeri ve spor salonu bulunmaktadır.

Misafirhane


Cumhurbaşkanı ve yabancı devlet başkanlarına eşlik eden üst düzey yetkililer için tasarlanmıştır. Yapı: merkezi bir hol ve bunun çevresine yerleştirilmiş galerilerde bulunan 12 süit oda ve 4 tane iki kişilik odadan oluşmaktadır.

İstanbul günlük gezi planı hakkındaki yazım için. 

İstanbul Tarabya tanıtımı ve gezilecek yerlerle ilgili yazım için.