Ankara Gençlik Parkı

Ankara Gençlik Parkı

Ankara’da yaşayanların ve şehir dışından gelerek Ankara’yı gezmeyi ve tanımayı düşünenlerin; kısa veya uzun programlarına mutlaka almalarını ve gezmelerini önereceğim.

Çünkü: ilk kez, 1969 yılında gördüğüm ve tanıdığım, ancak son on yılda, belki de, bir kez gittiğim Gençlik Parkı; yapılan restorasyon sonunda, tenkit edilen o saçmalıklardan yani suçlu barındıran, izbe bir mekan olmaktan kurtulmuş.

Ankara Gençlik Parkı

Yarım günümü verdim, parkı gezdim ve gördüklerimi, yorumlarımı sizlerle aşağıda paylaşacağım. Ama: başlangıçta her zaman olduğu gibi, bir-iki kelime ile özetlemem gerekirse: mutlaka zaman ayırın ve gidin, bu güzelliği görün ve yaşayın.

Ancak: şu nu da belirtmeden geçemeyeceğim, her ne kadar şu anki görünümü gayet güzel olsa da; bir zamanlar, devletin tüm imkanları seferber edilerek yapılan parkın; o anki, nostaljik görüntüsünden eser kalmamış.

Avrupa ve Amerika’da, yani gelişmiş ülkelerde, bu tür yapıların restorasyonunda tamamen orijinal planlara sadık kalınıyor. Ancak: Gençlik Parkının restorasyonunda: orijinal plandan pek eser kalmamış.

Ankara Gençlik Parkı

Sizler, bu  parka gittiğinizde, eğer eski halini biliyorsanız, birçok anınızın bulunduğu bu parkta: havuz kıyısındaki çay bahçelerini arayacaksınız, bu çay bahçelerinde içtiğiniz semaver çayları arayacaksınız, belki de bahçesinde birçok ünlü sanatçıyı dinlediğiniz gazinoları arayacaksınız, havuzunda yakınlarınız veya sevdiğinizle sefa sürdürdüğünüz sandalları arayacaksınız, belki de deniz bisikletlerini, havuzun hemen kıyısında yıllarca demirlemiş görüntüsü veren ve uzun yıllar restoran olarak kullanılan o vapuru arayacaksınız, önünde satın almak için kuyruğa girdiğiniz dondurmacı şişmanı arayacaksınız vs.

Bilmiyorum: aslına bakarsanız, ikilem de kaldım. Bu hali de güzel olmuş. Tamam kent dokusuna sadık kalınmalı, tamam anılarımızın geçtiği birçok yer yok edilmiş, ama, parkın son on yılını düşününce, öncesinde yaşadığımız anıların hiçbir anlamı kalmıyor.

Şu anki hali: güzel, olumlu, güvenli. En azından ailece gidilebilecek bir yer haline gelmiş.

Eskisi elbette sahip olduğu klasik ve tarihi dokusu ile güzeldi, ama içinde barındırdığı suçlu insan profili ile gidilemiyordu.

Gidemediğim yerin güzelliğinin ne anlamı var. Şimdi hiç olmazsa, rahatça gidebilirsiniz, çünkü birçok güvenlik elemanı var. Bu çok önemli.

TARİHİ

Burada: park yapılmadan önce, bataklıklarla kaplı (İncesu deresinin taşkın alanı) , 28 hektarlık bir arazi bulunuyormuş. Park yapılmasına karar verilen bölgede ise: arazinin bir bölümünde “Ay-yıldız” isimli bir futbol sahası bulunuyormuş.

Parkın yapımına: 1936 yılında başlanır. Tasarımcısı: Fransız Theo Leveau. O yıllarda, çevresi boş araziyle çevrili, susuzluk çekilen Ankara için, park öylesine önemli bir projedir ki, her türlü fedakarlık göze alınır.

Şöyle ki: İncesu bölgesi temizlenecek ve üzeri kapatılacak, daha sonra filtre istasyonundan borularla buraya su getirilecektir. Meydanda büyük bir havuz olacak, üzerinde bir adacık bulunan havuzda; motor ve sandallar bulunacak ve ayrıca, adaya iki de köprü yapılacaktır.

Parkta: gül bahçesi, kahve ve gazinolar, Ankara ikliminde yaşayabilecek kuşlar için bir bahçe, açık hava tiyatrosu, çocuk bahçesi, labirent, yüzme havuzu, atlılar için ise 2200 metre uzunluğunda bir gezinti yolu bulunacaktır.

Her şey iyi güzel olmasına rağmen, proje askıya alınır. Ancak: 1939 yılında, yani 3 yıl sonra, yeniden inşaata başlanır. 1941 yılında: havuza su verilmeye başlanır.

Park: 7 yılda tamamlanarak, 19 Mayıs 1943 tarihinde hizmete açılır. Açılışta: Başbakan, Meclis Başkanı, Bakanlar Kurulu üyeleri ve milletvekilleri bulunur.

1944 yılının, 30 Ağustos günü: havuzda: yüzme, kürek ve yelken yarışları düzenlenir. Ankara gibi susuz, kurak bir kentte, böylesine büyük bir havuz ve ağaçlık alanın önemi

1951 yılında ise; bir gösteri için buraya gelen İtalyan oyun parkı: Lunapark adı ile, park içine yerleştirilmiş. 1957 yılında: park içinde dolaşan, iki minyatür tren işletilmeye başlanmış. Daha sonra ise, günümüzde de bulunan, Nikah Salonu yapılmış.

Evet, parkın içinde büyük havuz var. Önceleri: bu havuzda kayıkla geziliyordu. 1960’lı yıllara kadar bu havuzda, su sporları bile yapılıyormuş. Ayrıca: havuz çevresindeki gazinolarda ise: dönemin ünlü sanatçılarının konserleri izleniyormuş.

Ancak; 1980’li yılların başından itibaren: parkın çekiciliği kaybolmuş. Özellikle: parkı mesken tutan: madde bağımlıları ve evsizler; buraya gelen insanlar için problem yaratmaya başlamışlar ve Ankara insanı, parkı terk etmiş.

Park,  takip eden dönemde, farklı bir görünüm kazanır ve yetkililerin tanımıyla “suç oranı yüksek bir mekan” haline gelmiştir.

Uzun yıllar bu terk edilmişliğin baskısı altında, izbe bir hal alan bölge: Ankara Büyükşehir Belediyesinin gerçekten güzel bir çalışması sonucu: bugünkü hali ile, güzel, güvenli ve rahatlıkla gidilebilecek bir durumda.

Tüm bu özellikleri ile, Gençlik Parkı: Cumhuriyet döneminin ilk kentsel parkıdır.

Ankara Gençlik Parkı

GENEL ÖZELLİKLERİ

Gençlik Parkı: Ankara Garı ile Opera binası arasındaki, 275 bin metre karelik alanda kurulu. Biraz öncede söz ettiğim gibi: bu mezbelelikte, 2007 yılında park kapatılarak restorasyona geçilmiş.

Yaklaşık 23 aylık bir restorasyon, yok hayır restorasyon değil tamamen bir inşaat-onarım çalışması olmuş, yaklaşık 23 aylık bir restorasyon süresi sonunda, park 2009 yılının 30 Ağustos tarihinde açılmış.

Evet, bu projenin mimarı ise: daha önce: Harikalar Diyarı, Altınpark ve Dikmen Vadisi 2 Etap çalışmalarını da yapan: Öner Tokcan.

Park bölgesinin 6 giriş kapısı bulunuyor. Bunların başlıcası: Ulus ve eskiden şehir dışı ve yurt dışından gelenlerin ilk gördükleri yer olan: Gar girişi. Diğerleri ise: Genlik kapı, Metro kapı, Lunapark kapı, 19 Mayıs kapıdır. Bütün girişlerde: güvenlik var.

Park alanı içinde: Ankara Büyükşehir Belediye Tiyatrosu Binası, Kültür Merkezi, Gençlik Merkezi, Belediye Kabul Salonu, Kapalı otopark ve küçük yapılar kapsamında, 43 büfe, çay bahçesi ve pastane bulunmaktadır.

GEZİ PLANI

Gençlik parkına: özellikle sanırım yoğun girişlerin yaşandığı iki kapıdan gireceksiniz. Şehir dışından gelenler, hemen tren istasyonunun karşısındaki (200 metre uzaklıkta) kapıdan girerler.

Diğer ziyaretçiler ise: Ulus kapıyı tercih edebilirler. Hani, Ankara’nın eskileri bilirler, İtfaiye Meydanı, hatta daha bariz bir isim, Hergele Meydanı kapısından girerseniz, parkın tüm güzelliklerini ve özellikle havuzlarını  daha iyi görebilirsiniz.

Ben: sizlere bu satırları yazabilmek için: Ulus tarafındaki kapıdan girdim. Gençlik Parkına giriş ücretsiz. Bu kapı: Ulus merkezine çok yakın. Yaklaşık: 500 metre uzaklıkta. Yani: herhangi bir şekilde, Ulus merkeze ulaştığınızda, yaklaşık 10 dakikalık bir yürüyüş ile, Gençlik Parkına rahatlıkla ulaşabilirsiniz.

Eğer: kendi aracınız ile buraya ulaşmak isterseniz, size önerilerim şunlar olabilir. Ulus istikametinden, Atatürk Kapalı Spor Salonu ve 19 Mayıs Stadyumu açık futbol sahalarının yanından geçerken, orada bulunan herhangi bir açık otoparklara ücret ödeyerek, aracınızı park edebilirsiniz.

Diğer bir alternatif: Gar İstikametinden, Ulus istikametine gelirken, yine cadde ortasındaki açık alanlara aracınızı park edebilirsiniz. Ayrıca: hemen Gar meydanı önünde, Gar giriş kapısı önünde, meydanın altında kapalı otopark olduğu söyleniyor.

Ben burayı denemedim, bilemiyorum açık mı kapalı mı, uygun mu bilmiyorum. Ama: bu meydanda, üst bölümde, bol miktarda taksi ve taksici var. Sözüm ona: bu taksiler de, ileri ki zamanda, alttaki bu kapalı otoparka alınacaklar ve meydan boşalacakmış.

Taksiciler, halen meydanda bulunduklarına göre, sanırım kapalı otopark açılmadı, bilemiyorum. Bu kapalı otoparkın: 113 araç kapasiteli olduğu söyleniyor.

Son alternatif: Hacettepe-Saman Pazarı-Ulus istikametinde geliyorsunuz. Gençlik Parkı bölümünde, hemen Selim Sırrı Tarcan Spor Salonunun karşısında, gençlik parkının en büyük açık otopark alanına girebiliyorsunuz. Bu açık otopark alanının kapasitesi: 309 araç imiş.

Gençlik parkına, özel arabası ile gelmek isteyenler için, alternatifler bunlar. Yönünüze göre, aracınızı park edebileceğiniz bir yer seçebilirsiniz. Son olarak: Tren Garının önüne aracınızı park edebilir ve kısa bir yürüyüş ile, parka girebilirsiniz. Bu da bir alternatif.

Evet: gezimize yürüyerek devam ediyoruz. Ulus kapıya geliyorum. Kapıda tenkit etmek istediğim bir husus var. Gençlik Parkı yazısı çok cansız. Gündüz bu yazıyı görmek mümkün değil. Akşam sanırım ışıklandırılıyor ve canlanıyor, ama, gündüz saatlerinde buranın “Gençlik Parkı” olduğunu anlamak pek mümkün değil.

Gençlik Parkı yazısı, muhteşem cansız. Lütfen, bu kadar emek verdiğiniz bu parkın kapısına: burasının “GENÇLİK PARKI” olduğunu belirten, muhteşem büyük ve canlı bir yazı asın.

Kapıdan giriyoruz, girerken, kapıdaki güvenlik elemanlarının çokluğu dikkatimi çekiyor, gayet güzel, bunları görünce, kendimi güvende hissediyorum ve rahatlıyorum.

Hatta: hemen kapının yanında, küçük bir motorlu araç içinde resmi kıyafetli polisleri görüyorum ve daha da rahatlıyorum. Çünkü: buraya en son geldiğimde, gerçekten park içinde gezmekten korkacak derecede saçma sapan insanlara rastlamıştım. Şu an, gerek resmi polis memurları ve  gerekse resmi kıyafetli güvenlik elemanlarının yoğunluğu: insanı rahatlatıyor.

Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı

Evet, devam ediyorum. Kapıdan girince, sağ yanda, gayet güzel oturma yerleri, yeşil alanlar düzenlenmiş. Hatta, bir kafeterya var. Sol yanda ise, çocuk oyun alanları yapılmış. Ortada ise, işte muhteşem bir havuz.

Havuzun bulunması değil, havuzda fıskiyelerle yaratılan görüntü muhteşem, inanın, üç dört dakika bu fiskiyelerin yarattığı güzelliği seyrettim. Sonra devam ettiğimde: karşıma büyük havuz çıktı. Büyük havuzun en güzel yanı: havuz temizlenmiş.

Suyu tertemiz, tabanı ki, derinliği fazla değil, ( bu arada, bu havuzun derinliğine ait, yetkililer tarafından birkaç ikaz yazılı yazılmalı, yine de küçük çocukların bu havuz yakınlarında velileri tarafından kontrol altında tutulmaları için uyarı yazıları yazılmalı) dibi görünüyor ve dibi de  temiz. Tebrikler,

Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı

Evet: büyük havuzun ortasında: muhteşem bir fiskiye, gökyüzüne sularını fırlatıyor. Solunuzda: havuzun kıyısında, buranın en büyük anı deposu “NİKAH SALONU”, sol yanda, yürüyüş yolu, ama klasik hali duruyor, yani üstü ahşaptan kapatılmış, yanlarında oturma bankları olan yürüyüş yolu.

Her yan yeşillendirilmiş, ağaçlar, çiçekler, gayet güzel. Bunun yanında, buraya gelen insan yoğunluğunun çok olacağı düşünülerek, bol miktarda, oturma yeri yapılmış, güzel düşünce. Bu banklara oturup: karşınızdaki muhteşem havuzu izleyebilir, fiskiyeyi izleyebilir, çevrenizdeki yeşilliklerin yarattığı doğal ortamı yaşayabilirsiniz.

Ki, en önemli durum: bu güzellikleri yaşarken, sizi rahatsız edecek bir kısım saçma-sapan insanın bulunmadığını bilmek, muhteşem bir duygu. Akşam saatlerinde ve gece, durumu bilmiyorum, ama bir cumartesi günü, inanın, gündüz saatlerinde, burada rahatlıkla oturup, rahatlıkla biraz önce söylediğim güzellikleri yaşayabilirsiniz.

Çünkü, her an olmasa da, beş-on dakikalık fasılalarda, yanınızdan resmi giyimli, bir güvenlik elemanının geçtiğini rahatlıkla görüyorsunuz.

Evet: büyük havuzun sağ yanındaki yürüyüş yolunu takip ederek yürüyün. Sol yanınızda havuz, sağ yanınız, banklar ve çiçekler, çim bir ortam, üstünüzde ise, ahşap bir tünel gibi yapılmış, bu tünelin üstünde de yeşillikler var. Yürüyüşünüz: köprü bölümüne kadar gidiyor. Bu sırada: sağ yanınızda: Büyükşehir Belediyesi Tiyatro Binası var.

ANKARA BÜYÜKŞEHİR BELEDİYE TİYATRO BİNASI

Burada, eskiden açık hava tiyatrosu vardı. Tabii bunun kullanılması mümkün değildi, son yıllarda özellikle, burada herhangi bir tiyatro oyunu olduğunu sanmıyorum. Ama şimdi: aynı yere, muhteşem bir tiyatro binası yapılmış.

Ankara Büyükşehir Belediyesi Tiyatro Binası. Yapı: 600 kişilik salon ve 200 kişilik balkon ve localarıyla birlikte, her türlü teknolojik yapıya sahip. Tiyatro sahnesi 434 metre karedir. Sahnede: 2 adet sahne asansörü, 1 adet orkestra asansörü ve 26 metre yüksekliğinde: sofito bulunmaktadır.

Bu hali ile: yapı, Ankaranın en büyük tiyatro salonudur.

Tiyatro binasına uzaktan baktığınızda: yapı, muhteşemliği ile dikkati çekiyor. Sonra yürüyüşe devam ediyoruz. Lunapark bölümüne bağlanan köprüye ulaşıyoruz. Köprünün her iki yanında, eskiden havuzun hemen kıyısında oluşturulmuş çay bahçeleri varken, şu anda yok.

Çünkü: köprünün her iki yanındaki bu boşluklara, gayet güzel hasır benzeri koltuklar yerleştirilmiş. Üst bölümü ise: yine güneş ve yağıştan korunacak şekilde, kapatılmış. Bu koltuklarda oturup, yine havuzun güzelliklerini izleyebilirsiniz.

Sonra köprü. Köprünün üstüne çıktığınızda: sağ yanınızda, havuzun Gar giriş kapısına doğru uzanan bölümü bulunuyor. Bu bölüm: bir çok fıskıye ile o kadar güzelleştirilmiş ki, inanamazsınız. Havuz kıyısında ise: daha önce bulunan tüm çay bahçeleri, restoran ve kafeteryalar kaldırılmış.

Bu bölüm, yani havuz kıyısı, tamamen banklar ve oturma bölümleri ile doldurulmuş. İnsanlar, burada rahatlıkla oturup, havuz içindeki fıskıyelerin yarattığı görsel güzelliği seyrediyorlar.

Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı

Sonra köprüden karşıya geçiyoruz ve havuzun Gar kapısı girişinin hemen karşısındaki, bir anıt benzeri yapıyı görüyoruz. Evet, bu da, orada ismi yazılı olmasa da, internetten adını öğrendiğim “CUMHURİYET ANITI” Peki, niye orada, yani anıtın hemen yanında, bu anıtın cumhuriyet anıtı olduğu yazılı değil.

Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı

CUMHURİYET ANITI

Bu anıt: parkın Gar bölgesinde girişte: parka gelenleri karşılamaktadır. Bu anıtın çevresinde oturma alanları oluşturulmuş. Bu anıt: uzaktan da dikkati çekiyor. Ortada: sanırım pirinçten yapılmış büyük bir küre ve sanırım bu küre, dünyayı temsil ediyor.

Bu kürenin hemen her iki yanında, gökyüzüne yükselen, iki sütun. Bunların neyi temsil ettiğini anlayamadım. Sizler de, bu anıtı gördüğünüzde, kesinlikle bu anıtın neyi temsil ettiğini merak edeceksiniz. Ön tarafta bir yazı var.

Atatürk’ün, Cumhuriyetin önemi hakkındaki kısa bir yazısı. Başkaca bir bilgi yok, bu anıtı kim yapmış, neyi ifade ediyor. Büyükşehir Belediye yetkilileri, umarım, bu konuda bir yazıtı, anıtın yakınlarına bir yere asarlar. En azından, bu anıt kimin eseri?

Evet, Ankara dışından gelenler içinde, bu anıtın önünde, arkada, havuz fonu ile resim çektirmek, bir adet olmuş, gayet güzel. Buradan, yürüyerek Lunapark girişine gelirken: sağ yanınızda, birçok çay bahçesi, restoran ve kafeterya göreceksiniz.

Buralarda: kısa molalar vermek mümkün. Hepsinin bulunduğu bölgeye, numaralandırma sistemi yapılmış. Bu da güzel olmuş. İnsanlar birbirleriyle buluşmak için, bu numaraları rahatlıkla kullanabilirler. Evet, bu mekanlar aynı zamanda, havuz kıyısından biraz iç kısımlara çekilmiş, havuz kıyıları, insanların gezinmeleri ve oturmaları için yapılmış banklara ayrılmış.

Bu arada: park ile ilgili genel bir konudan söz etmek istiyorum. Güzel tabelalar ile, parkta neyin nerede bulunduğu kolayca anlaşılır hale getirilmiş. Mekanları gösteren tabelalar çok güzel. Ayrıca: belli başlı yerlere, parkın planını belirten ve o an bulunduğunuz yeri işaret eden levhalar konulmuş. Bu levhalarda: nereye gitmek istiyorsanız, sizi yönlendirmesi açısından çok olumlu.

Gezimize devam ediyoruz. Gençlik Parkında, benim yenilenme çalışmalarından sonraki en büyük merakım, elbette Lunapark bölümüne. Burası da: eskiden girmeye korktuğumuz, izbe ve rezil bir yerdi.

Kapıya geldiğinizde, beklemenizi önlemek için oluşturulmuş, üç gişeli bilet bölümü (iyi düşünülmüş, hemen biletinizi alıp, içeriye girebiliyorsunuz, tek gişe açılsa, sanırım dakikalarca sıra beklemek zorunda kalacaktık), buraya yalnızca 25 kuruş vererek, biletimizi alıyor ve Lunapark bölümüne giriyoruz.

Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı

Lunapark, ilk girişte, bana biraz, fazla yoğun gibi geldi. Yani: alan pek iyi değerlendirilememiş, bol miktarda, eğlence aracı, dar alana yerleştirilmiş ve bir sıkışıklık oluşmuş. Her eğlence aracına binmek, fiks fiyata bağlanmış.

Ama, herhangi bir eğlence aracına binmek istediğinizde, bunun biletinin hangi gişede satıldığı, biraz karışık olmuş. Yani: bir araca binmek istiyorsunuz, önce birkaç yöne bakıp, bileti almanız gereken, gişesini bulmanız gerekiyor, gişeye varınca da, binmek istediğiniz eğlence aracını mutlaka söyleyin ki, yanlış bilet alma durumu olmasın.

Bu arada: Lunapark’ta, yanımda fotoğraf makinemin bulunmasını bir şans sayarak, DÖNME DOLAP’a binmeyi düşündüm.

Eskiden veya parkın son zamanlarında, buna binmek mi, asla. Kesinlikle, güvenlik korkusu ile, binemezdim. Şimdi, şansımı denemek istedim ve kısa bir beklemeden sonra bindim.

Yaklaşık 4 tur atıyorsunuz. Yani: yeterli geliyor. Yaklaşık 50 metre yüksekliğe çıkıyor. Yükseklik korkusu olanların binmesini önermem ama, güvenlik bakımından pek problem yok gibi. Ben bindim ve yükseldikçe gerek Gençlik Parkının ve gerekse Ankara’nın güzel resimlerini çektim. Herhangi bir kişisel korkunuz yoksa, mutlaka binmenizi öneriyorum.

Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı

Evet: Lunapark bölümünde, elbette, bunun yanında birçok eğlence aracı var. Tercihinize göre, mutlaka bunlara binebilirsiniz. En çok  dikkatimi çeken ise: parkın daha önceki  nostaljik yaşamında hep bulunan ve halen Anadolu’daki birçok parkta da bulunan: bir şey kazanmaya yönelik yerlerin bulunmaması.

Yani: hani, bir ahşap tabla üzerinde, birçok yabancı markalı sigara ve bunlara halka atan, halka sigaraya tam olarak girerse, sigarayı kazananların çığlık attığı, mekanlar, ellerindeki bilardo toplarını, bir metre ötedeki boşluklara sokmaya çalışarak, bunun sonucunda, vitrindeki atların hareketini sağlayan ve bu hareketler sonucu kazananın, hediyeye  hak kazandığı yerler.

Bunlar yok. Son olarak: iki yıl önce, Amerika’da bu tür bir parka gitmiştim. İnsanların: yeteneklerini kullanarak, bir şeyler kazanabilecekleri etkinlikler, eğlenceler, yerler: Amerika’daki muhteşem büyük parkta, bol miktarda vardı.

Örneğin: üç teneke kutuyu üst üste koymuşlar, elinize bir plastik top veriyorlar, üç teneke kutuyu aynı anda  düşünürseniz, güzel bir hediye kazanıyorsunuz. Örneğin: bir basket potası, elinize bir top veriyorlar, belli sürede, bu top ile, belli başarılı atış yaparsanız, güzel bir hediye kazanıyorsunuz gibi.

Gençlik Parkında, bu tür aktiviteler yok. Yalnızca: elektronik eğlence yerleri yapılmış. Yani: biniyorsunuz bir araca, fiziki, psikolojik ve diğer ne bilim her türlü gücünüzün sınırlarını kontrol eden bu objelerde, pestiliniz çıkana kadar yaşıyorsunuz. Herhangi bir objeye binmeden önce: mutlaka dayanma gücünüzün sınırlarını iyi değerlendirin.

Evet: Lunapark, biraz sıkışık olsa da, yine de güzel. Çünkü: her ne kadar, Ankara’da, bazı alışveriş mekanlarının bahçelerinde basit anlamda Lunapark benzeri oluşumlar yapılıyor olsa da, bu Lunapark, tam anlamı ile, yani burada bulunan eğlence araçları ile, Ankara için tek olduğunu düşünüyorum.

Yani: her türlü, eğlence aracı var. Olay tamamen sizin seçiminize ve dayanma sınırlarınıza bağlı. Mutlaka güzel zaman geçireceğiniz, değişik eğlence araçları var. Her yaşa, her kimliğe uygun eğlence araçları var.

Evet: Lunapark bitiyor ve dışarı çıkıyorum. Aynı yoldan, yaklaşık 15 dakikalık bir yürüyüş sonunda, Ulus kapısına ulaşıyorum ve dışarı çıkıyorum.

Son yorumlarım: her ne kadar, kent bilimciler veya bu işin profesyonelleri tarafından, park yeniden yapılırken, aslına sadık kalınmamış, parkın tarihi kimliği yok edilmiş dense de: ben kendi açımdan yorumladığımda: bu park, tamam tarihi kimliği ile duruyordu ama halkın, yani bizim gibi insanların kullanımına kapatılmıştı, niye, tam bir suç ve suçlu barındıran yer haline gelmişti.

Bir kısım insan: bu parkı, iki yıl kadar bir süre kapatmış ve kabul edelim veya etmeyelim bir görünüm kazandırmışlar, en önemli özellik ise, buraya gelen insanlar için güvenle gezebilecekleri, çoluk-çocukları ile oturup, güzel bir zaman geçirebilecekleri bir ortam yaratılmış.

Bu gerçekten bir hizmet ve ben kişisel olarak bu hizmeti yaratanlara, teşekkür etmeyi borç biliyorum ve sizlere  diyorum ki, ben bu parka yine ve sık sık gitmeye çalışacağım, herhangi bir saçmalık, sıkıntı görürsem, sizlerle bunları burada paylaşacağım.

İstiyorum ki, sizlerde bu parka sık sık gidin veya sık olmasa da, gittiğinizde göreceğiniz saçmalık olursa, beğenmediğiniz sıkıntılı ortamlar olursa, lütfen yorumlarınızı yazın ve bu satırları okuyan insanlarla paylaşalım. Bu park: Ankara insanınındır, mutlaka gidin ve bu güzellikleri yaşayın.

Ankara dışından gelip, Ankara’yı gezmeyi düşünenler, okullar, öğrenciler: gezi planınıza mutlaka gençlik parkını dahil edin. Özellikle: Lunapark bölümü, çocuklar için mutlaka ve mutlaka eğlendirici olacaktır.

Son olarak: Gençlik Parkındaki iki yapıdan daha söz etmek istiyorum.

GENÇLİK MERKEZİ BİNASI

Parkın: Metro kapısı bölümünde, hemen girişin yanında. İki bloktan oluşmaktadır. Merkezde: gitar, org, bağlama, yabancı dil, masa tenisi, langırt, bilardo, internet, air-hockey, mini golf aktiviteleri yapılmaktadır. Ayrıca: 100 kişilik bir sinema salonu ve kafeterya bulunmaktadır.

KÜLTÜR MERKEZİ BİNASI

Parkın içinde, Tiyatro Binasının arka bölümünde. Binada: 370 kişilik Necip Fazıl Salonu, 90 kişilik: kukla-karagöz salonu ve Türk Müziği salonu olmak üzere, 3 adet salon bulunmaktadır.

Burada: Başkent Tiyatro adı altında faaliyet gösteren birim: öğrenciler yetiştirerek, tiyatroya yeni yetenekler kazandırmaktadır.

Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı

 

Ankara Gençlik Parkı
Ankara Gençlik Parkı

 

Ankara Altınpark

Ankara Altınpark

 

Günümüzde, Ankara ilinin, en büyük rekreasyon alanıdır. Hatta: peyzaj konusunda, ülkemizin en muhteşem yeri de denilebilir.

Park içinde: değişik sanat akımlarından etkilenen bahçeler oluşturulmuştur. Bunların en büyük örneği ise, Çin lokantası ve bahçesinde oluşturulan Yakın doğu sanatı görselleridir.

Başlangıç olarak son bir not: her ne kadar bu park hakkında güzel bir çok şey söylense de, ben burada yeşillik yani ağaç miktarı konusunda eksiklikler gördüm, yani daha çok yeşil alan olması, parkı daha çekici hale getirebilir.

Ankara Altınpark

ULAŞIM

Altınpark: Ankara’da Aydınlıkevler semtindedir. Buraya ulaşmanın en kolay yolu: Hava alanı protokol yolunu takip etmektir. Parkın hemen girişinde, büyük bir otopark bulunuyor. Burası: Altınpark bölgesinin en çok kullanılan kapısıdır.

Bunun yanında, diğer kapılar da var: 23 Nisan kapısı, 19 Mayıs kapısı, Doğu kapı, Lunapark kapısı, Güney kapısı.

Ankara Altınpark

TARİHİ

Park alanı: 1977 yılında, golf kulübü olarak kullanılmaya başlanmıştır. Ama, elbette o yıllarda, özellikle Amerikalılar tarafından golf alanı olarak kullanılmıştır.

Daha sonra: 1985 yılında bir proje yarışması açılmış ve Öner Akcan, Hulusi Gönül ve İlder Tokcan’a ait proje kabul edilmiş ve projenin uygulanması sonucu, park, 1987 yılında ziyarete açılmıştır. Park içinde bulunan tesisler: takip eden süreçte, sürekli olarak geliştirilerek sürdürülmüş ve günümüzdeki Altınpark ortaya çıkmıştır.

Altınpark’ın ismi nerden gelmektedir? Parkın ismi: projenin öncülüğünü yapan, dönemin Büyükşehir Belediye Başkanı Mehmet Altınsoy’dan gelmektedir.

Ankara Altınpark

GENEL

Altınpark: 640 bin m. karelik alan üzerinde kurulmuştur. Bu alanın: yüzde 85’lik bölümü, yeşil alan ve gölet olarak düzenlenmiştir. Kalan bölüm ise: yapılar ve meydanlar bulunmaktadır. Park içindeki ağaçların toplamı: 18 bin civarındadır.

Park: genellikle çevresindeki yörelerde oturan insanlar için: gerek yürüyüş ve gerekse bir nefes alma yeri olarak önem kazanıyor. Yani: Ankara’nın uzak semtlerinden gelenlerden ziyade, yakın çevrenin insanı, bu parkı etkin olarak kullanıyor.

Parkın: protokol yolu üzerindeki kapısından aracınız ile girdiğinizde, otopark için 5 TL. ödeme yapıyorsunuz ve daha sonra: fuar alanında herhangi bir etkinlik varsa, öncelikle burayı gezmenizi öneririm. Bu alan, Atatürk Kültür Merkezinde kurulan fuar alanlarından daha küçük ve derli toplu.

Ankara Altınpark
Ankara Altınpark

FUAR MERKEZİ

1991 yılında hizmete açılmıştır.
Burası, modern fuarcılığın gerektirdiği bütün donanıma sahiptir. Her yıl, 15 civarında fuar düzenlenmektedir.

Parkın ana giriş kapısının hemen yanındadır. Burada, ziyaretçiler için büyük bir otopark bulunuyor. Fuar alanında, kapalı alan olarak: 7500 metre kare, açık alan olarak 25 bin metre karelik bölümler bulunmaktadır. Bina üzerinde, uzay çatı sistemi kullanılmıştır. Merkez: birbirine bağlı, iki kapalı alandan oluşmaktadır.

Bu alanlardan “B” alanı: 1500 kişilik salonu ile; kongre, konferans ve konserler için de kullanılmaktadır. Ben buraya birçok kez gittim, ama bu “B” alanını hiç göremedim, bu yüzden yorum yapmak istemiyorum.

Ama: fuar düzenlenen “A” alanı nispeten derli toplu, ama ikinci katının yalnızca restoran olarak ayrılması, sanırım pek doğru değil, çünkü atıl kalmış büyük bir alan var.

Fuar alanını gezdikten sonra: hemen ön bölümde bulunan boşlukta, meydanda: bir minyatür Ankara evi görülüyor, hemen arkada ise, güzel havuzlar var. Bunlardan sonra ise, geniş bir meydandan ilerlediğinizde, sol yönde yürüyoruz ve karşımıza: hemen sağ bölümde uzanan gölet çıkıyor.

Hemen sağ yanda, ilk çay bahçeleri, kafeteryalar karşımıza çıkıyor. Sonra, sol yanda: üstündeki çadır örtüsü ile dikkati çeken, Göl Tiyatrosu.

Ankara Altınpark
Ankara Altınpark

GÖLET

Park içindeki gölet büyüklüğü: 32 bin m. karedir. Derinliği ise, 1.5 metredir. Gölet ortasında, büyük bir ada bulunmakta olup, adaya ulaşım 4 köprü ile sağlanmaktadır. Ayrıca: gölet içinde: danslı ve müzikli su gösterilerinin yapıldığı bir havuz ve model gemilerin yüzdürülebildiği bir koy bulunmaktadır.

Ankara Altınpark

GÖL TİYATROSUHemen gölün yanındadır. 1500 seyirci kapasiteli, açık hava tiyatrosudur. En önemli özelliği, yapının üstündeki çadır sistemidir.

Yürümeye devam ettiğimizde, önce İtalyan Restoranı ve sonra Çin bahçesi ve Çin restoranı görülüyor.

Ankara Altınpark

İTALYAN RESTORANT

Yapı: ana meydanın hemen karşısında, havuz kıyısındadır. Burada: İtalyan mutfağına ait yemekler tatmak mümkündür. Göl kıyısında, güzel bir ortam yaratılmıştır.

WANGCHO ÇİN LOKANTASI

Özellikle: buradaki egzotik Çin bahçesini gezmelisiniz.
Buraya en yakın kapı: yüzme havuzunun bulunduğu kapıdır. Lokanta, göl kıyısındadır. Pekin şehri, Ankara’nın kardeş şehri olduktan sonra, burası Çinliler tarafından yapılmıştır. Hatta: yapımında kullanılan çivilerin bile Çin’den geldiği söyleniyor.

Burada: bir çok Türk ve Çin kültürü yemekleri bulmak mümkündür. Lokanta: tamamen ahşap kullanılarak yapılmıştır. Yüksek tavanlıdır. Çevresi ise camla çevrilidir. Sessiz ve sakin bir yer. Dekorasyon olarak: pek fazla bir şey kullanılmamıştır. Buranın Çin lokantası olduğunu, Çin yemeklerini tattığınızda anlayabilirsiniz.

Buraya yolunuz düşerse, özellikle “Çin böreği” tatmanızı öneririm.

Park içinde gezimize devam ettiğimizde, hemen ileride “seralar” var. Buradan: seralara varmadan, sağa doğru dönerek, park içinde bir daire çizerek fuar alanı kapısına doğru ulaşmayı hedefliyoruz.

Ankara Altınpark

SERALAR

Bunlar: Hollanda tarzında yapılmışlardır. Burada: özel ısıtma sistemi, su filtrasyon sistemi, tam otomatik soğutma ve nem ayarlama sistemi, havalandırma ve gölgelendirme sistemleri bulunmaktadır. Bunlar değerlendirildiğinde, seraların, ülkemizdeki en modern seralar olduğu anlaşılmaktadır. Toplam, 6 adet sera bulunmaktadır. Cam olan seraların çevresinde, 520 kişilik havuzlu kafeterya bulunmaktadır.

Bu sırada, karşımıza yüzme havuzu çıkıyor. Ancak: net olarak göremedim, söylenenlere göre yüzme havuzunun çatısının geçen yıl, kışın kar yağışı sırasında çöktüğü söyleniyor. Son durumu hakkında net bilgim yok.

OLİMPİK YÜZME HAVUZU

Burası: 50 metre uzunluğunda, 9 kulvarı bulunan bir havuzdur. Ayrıca: skor bordu, atlama platformu, soyunma odaları, duşlar, kafeterya bulunmaktadır. Derinlik: 1.90 metredir. Tramplen alt kısmının derinliği ise, 5 metredir. Havuzun seyirci kapasitesi: 2750 kişidir.

Sonra: özellikle kubbesi ile dikkati çeken bir yapı var.

PATEN SARAYI

Park içinde: paten kayma imkanı da var. Tesiste, pateni olmayanlara, paten de verilmektedir. Paten kullanmayı bilmeyenlere ise, kurs verilmektedir. Peki, paten kayanlar, işte onları izlerseniz, mutlaka gülümseyeceksiniz, çünkü zor bir uğraşı, insanlar bunu becermek için bir hayli gayret gösteriyorlar.

Yürümeye devam ettiğimizde: sol yanda, özellikle “Gül bahçesi” ilginç ve onun hemen önünde, yine büyük çim alanlar var. Bu çim alanlar içinde, sanırım yaz döneminde çiçek ekilen, özel çiçeklikler oluşturulmuştur. Bu bölümde, yine ilginç ve güzel çay yerleri var. Özellikle: birçoğu gerek yazlık ve gerekse kışlık kapalı alanları ile hizmet veriyorlar. Buralarda: lezzetli çaylar içebilirsiniz.

Evet, yaklaşık yarım saatlik bu yürüyüş sonunda, protokol yolu kapısına ulaşmanız mümkün. Bu arada görebileceğiniz veya göremeseniz de, park içinde bulunan başkaca yerler de var. Bunlar:

Ankara Altınpark

ALTINPARK DÜĞÜN SALONU

Park içindedir. 1200 kişi oturma kapasitelidir. Düğün salonunda: yemekli ve yemeksiz hizmet verilmektedir. Düğün salonuna ulaşmanın en kısa yolu: Türk-İs Bloklarının bulunduğu yerdeki, 27 Aralık kapısıdır.

MİNİ TREN

Mini tren ile park içinde gezi yapılmaktadır. 75 yolcu kapasitelidir.
Tren: Parkın ana meydanından hareket ediyor ve daha sonra: Altın kafe, Aşiyan çay bahçesi, Çin lokantası, Olimpik yüzme havuzu, İkizler çay bahçesi, İtalyan lokantası, Altın havuz çay bahçesi, Feza Gürses Bilim merkezi ve Göl tiyatrosu önünden geçerek, ilk hareket noktasına geri dönüyor.

RIHTIM RESTORANT

Burası: parkın en yüksek yerinde, Kültür Merkezi yanındadır. Yani: burada yemek yerken, Ankara manzarası seyredebilirsiniz.

23 NİSAN ANA OKULU

Park içinde bulunan ana okulu: gerçekten bu konuda muhteşemdir. 3-6 yaş arasındaki çocuklara hizmet verilen okulda, 90 öğrenci kapasitesi var.

BELEDİYE EVİ

Park içinde, ANFA tarafından işletilen bir restorandır. Restoranın hemen önünde, otoparkı var.

DEDE EFENDİ RESTAURANT

Park içinde, Olimpik yüzme havuzu üstünde, parkın birçok bölümünün görüldüğü bir yerdedir. 200 kişi kapasiteli bu mekanda, kebap türü yiyecekler bulabilirsiniz.

AT TAVLASI

Burada: binicilik ve fayton işletmeciliği yapılmaktadır. Mevcut atlar: midilli ve Hollanda cinsidir. Park içinde: at gezintisi, fayton gezintisi hizmetleri sunulmaktadır. Ayrıca: eğitimciler eşliğinde binicilik eğitimi verilmektedir.

GO CART

Burası: 14 yaş üstü ziyaretçilerin kullanımına açıktır. Araçlar: 5.5 beygir gücündedir ve saatte: 70 km. hıza kadar ulaşmaktadır. Pist ise, tamamen asfalttır ve yol kenarlarında, güvenlik bariyerleri bulunmaktadır.

Ankara Altınpark

Sonuç olarak: Altınpark; belki Ankara’nın geneli ve Ankaralıların hepsi için pek çok şey ifade etmiyor. Genellikle: park çevresindeki yörenin insanı, burayı etkin olarak kullanıyor. Çünkü: park gezimizde, birlikte olduğumuz ekipte bulunan 11 kişiden, bu parkı daha önce gören sayısı, yalnızca 3 kişi idi ve bunlar da, park civarındaki yörelerde oturanlar idi.

Yani: Ankara’nın başkaca semtlerinden gelip te bu güzelliği gören veya görmeyi düşünen yok. Ancak: gerçekten güzel bir park diyebilirim. Özellikle: güzel bir ortamda, göl manzarası eşliğinde yürüyüş yapmak, banklarda oturarak göl manzarasını izlemek isteyenler için ilginç olabilir.

Bence, Ankaralıların burayı bir şekilde ziyaret etmesi gerekir diye düşünüyorum, çünkü: özellikle göl alanının birkaç parça halinde ve bir hayli büyük olması çok çekici. Ama: elbette, hava karardıktan sonra, buraya gitmek sanırım pek akıllıca olmaz.

Çünkü: ben gittiğimde, hava karardı ve park içinde, maalesef, hiçbir güvenlik elemanı göremedim.

Bu şaşırtıcı elbette, çünkü bu tür parklarda, genellikle güvenlik elemanları dolaşırdı, bilmiyorum, yaklaşık 2 saatlik tur sırasında, hiçbir güvenlik elemanı görmedik ve bu arada, köpeğini gezdiren ve köpeği ile, çevreye ve özellikle çocuklara küçük te olsa korku yaratan insanlar gördüm, ayrıca: birkaç kişilik erkek topluluklarının yarattıkları, yüksek sesli ve küfürlü bağırışlar da cabası.

Anfa merkezinin, hemen park girişinde bulunmasına rağmen, park içinde güvenlik elemanı bulunmaması, şaşırtıcı.

Hani, gidelim, gidelim çünkü bu tür yapılar, yoktan var edilmiyor, Ankaralılardan çeşitli şekillerde toplanan vergiler ile yapılıyor ve yörede yaşayanlar tarafından kullanılmaları en büyük hak.

Ama: güvenlik tedbirlerinin yoğunlaştırılması şart diye düşünüyorum, bu durumda: park kesinlikle etkin olarak kullanılacaktır.

Ankara Ulucanlar Cezaevi

Ankara Ulucanlar Cezaevi

Ulucanlar Cezaevi, muhteşem bir ziyaretçi akınına uğruyor.

Türk Siyasi Tarihinin en önemli duraklarından biri olan ve açıldığı günden yana 120.000 den fazla kişinin ziyaret ettiği “Ulucanlar Cezaevi Müzesi” koğuşları, tecrit odaları, zindanları ve bu bölümlerde yapılan seslendirmeleriyle ziyaretçilerin büyük ilgisini çekiyor.

Her yaştan insanın gezdiği “Ulucanlar Cezaevi Müzesine en çok hayatının bir bölümünü burada yatmış, yolu bir şekilde buradan geçmiş eski hükümlüler ilgi gösteriyorlar.

Ziyaretçilerin en çok ilgisini çeken bölüm ise: Ulucanlar Cezaevinde yatmış, tanınmış kişilere ait kişisel eşyaların sergilendiği 6’ncı koğuş oluyor.

1925 yılından 2006 yılına kadar faaliyet gösteren Ulucanlar Cezaevinin 6’ncı koğuşu, burada yatan ünlü gazeteci, edebiyatçı ve siyasetçilerin kişisel eşyalarına ev sahipliği yapıyor.

Her kesimden tanınmış pek çok önemli ismin eşyalarının sergilendiği bu koğuşta, Bülent Ecevit’ten Muhsin Yazıcıoğlu’na, Deniz Gezmiş’ten Metin Toker’e, Hüseyin İnan’dan Mustafa Pehlivanoğlu’na, Kasım Gülek’ten Fakir Baykurt’a ve Necip Fazıl Kısakürek’e kadar pek çok kişinin kişisel eşyaları ve bu kişilerin öz geçmiş bilgileri bulunuyor.

Açıldığı günden bugüne Ulucanlar Cezaevi Müzesine bu kadar yoğun bir ilginin gösterilmesinden dolayı çok mutlu olduğunu belirten “Altındağ Belediye Başkanlığı”; gerçekleştirdikleri restorasyon çalışması ile Ankara’nın çok önemli bir merkez kazandığını dile getirmişlerdir.

Evet: bu genel özet girişten sonra, gelelim “Ulucanlar Cezaevi Müzesi” hakkında; ayrıntılı bilgi vermeye. Gezdim-gördüm ve işte izlenimlerim.

Asıl kullanılan adı: Ulucanlar Cezaevi Müze, Kültür ve Sanat Merkezi.

Aslına bakarsanız, gitmeden önce yaptığım araştırma da, burayı bilip, tanıyan birçok kişi tarafından ifade edildiği gibi, ne kadar orijinal olduğu da söylense, buranın pek orijinalliğinin kalmadığını yazmışlar. Ama gittikten sonra anladım ki: burayı ne renge boyarlarsa boyasınlar, o soğuk ve ürkütücü görüntü kesinlikle egemen. Yani: duvarları ne kadar pembeye boyarlarsa boyasından, hayır, o ürkütücü, korkunç ortamı sevimli hale getirememiştir.

Öncelikle, şuna karar vermek gerekir. Buraya niye gitmek istiyorsunuz? Zaten özellikle, çocukların yani ilköğretim çağındaki çocukların buraya götürülmesini kesinlikle önermiyorum. Çünkü: biraz önce de söylediğim gibi, berbat bir ortam.

Yani, buraya çocukları götürüp de, bu rezillik içinde, bir zamanlar, birçok ünlü insanımızın barındırıldığını anlatmak, göstermek kesinlikle saçma. İnsanlar hayatta elbette suç işleyebilirler, ama bunun cezalandırılması, bu tür berbat yerlerde olmaması gerekir.

Bu yüzden: bence ve kesinlikle ilköğretim çağındaki çocukları, okul çocuklarını sakın buraya götürmeyin ve bu kötü ortamı görmelerini sağlamayın.

Hani, denebilir ki, görsünler de, suç işlemekten çekinsinler, kesinlikle alakası yok, hiçbir suçun karşılığı, bu ahırdan berbat yerlerde, insanların cezalandırılmasını gerektirmez.

Yani, cezalandırma, daha insancıl ortamlarda, şartlarda yapılmalı diye düşünmemek elde değil. Her ne kadar burası halen kapalı bulunmasına rağmen, uzun yıllar, burada insanların barındığını bilmek, berbat bir duygu.

Ankara Ulucanlar Cezaevi

Tüm bunların yanında: belli bir yaş düzeyindeki insanların, Türk Siyasi Tarihinde bir çok ünlünün bir süre barındığı ve hatta idam edilerek öldürüldüğü bu mekanı görmesinde fayda olabilir. Hani, o günleri anmak, anımsamak açısından.

Yoksa: inanın, ben yabancıların yani turistlerin bile burayı ziyaret etmelerini istemem, çünkü, uzun yıllar, cezaevi olarak hizmet etmiş bu mekan, inanın çok ürkütücü, soğuk ve insan yaşamına uygun değil.

Sayın Bülent Ecevit’in, Sayın Talat Aydemir’in, Sayın Deniz Gezmiş’in, Sayın Nazım Hikmet’in ve daha birçok insanımızın: insan yaşamına uygun olmayan bu yerde nasıl yaşadığını görmek, bilmek ziyaretçiye ne kazandırır.

Orayı gezip çıktığınızda, tek duygunuz “bu berbat yerde, bu insanlar nasıl yaşamış?” Bu nedenle: ben bir kez gittim ve bir kez daha asla gitmem, hani derler ya “Allah düşürmesin, ama hiçbir şekilde” Buradan çıktığınızda, özgürlüğün ve yaşamınızın gerçek tadını daha iyi hissedeceksiniz.

Ankara Ulucanlar Cezaevi

YERİ

Ulucanlar cezaevi Müzesi: Ankara-Altındağ semtinde, Ulucanlar Mahallesindedir. Burası: Ulus semtinde, tarihi kent merkezinin kıyısında, Ankara kalesinin doğusundaki bir tepe üzerindedir.
Müzenin girişi: Ulucanlar caddesi üzerindedir.

Yani: Ulus-Bent deresi caddesi üzerinde, Ankara Hastanesinin hemen arkasında, Ulucanlar caddesi üzerindedir. Ulucanlar caddesi üzerindedir ve zaten kime sorsanız gösterirler. Ulus-Samanpazarı Hacettepe Hastanesi arkasındaki caddeden ulaşabilirsiniz. Dikimevi Opera binasının önündeki caddeden ilerleyerek ulaşabilirsiniz.

Ankara Ulucanlar Cezaevi

MÜZENİN TARİHİ

Müze olarak tanzim edilen “Ulucanlar cezaevi”: ilk olarak; 1925 yılında açılmıştır. Öneri: şehir plancısı Alman Carl Christoph’dan gelmiştir.

İlk açılışını takiben: “Cebeci Tevkifhanesi, Cebeci Umumi Hapishanesi, Cebeci Sivil Cezaevi, Ankara Merkez Kapalı Cezaevi olarak kullanılmış ve son olarak Ulucanlar Cezaevi olarak kullanılıyor iken, Sincan cezaevinin açılması nedeniyle, 1 Temmuz 2006 tarihinde kapatılmıştır.

2006 yılına kadar, tam 81 yıl boyunca insanların içinde hapis edildiği, çok zor günler geçirdiği, infaz edildiği, ana babaların kapısında günlerce haber beklediği soğuk ve karanlık bir hapishane olarak hafızalarda yer edindi.

81 yıllık tarihi boyunca: cezaevinde yapılan infazlardan bazıları: Fethi Gürcan, Talat Aydemir, Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan, Necdet Adalı, Mustafa Pehlivanoğlu, Erdal Eren, Fikri Arıkan, Ali Bülent Okran.

Cezaevinin, Cumhuriyetin ilk yıllarında inşa edilmiş olması, buranın önemini arttırmaktadır. Açık bulunduğu, 81 yıllık süreçte: Türk siyasi tarihindeki pek çok ünlü kişi, burada, bir süre cezalarının infazı için bulunmuşlardır.

Ayrıca: koğuşların yakılması, isyanları, çekilen sinema filmleri de, ünlü konukları kadar önem kazanmıştır.

MÜZENİN HAZIRLANMASI

Müze, Ulucanlar cezaevinde yapılan yoğun restorasyon çalışmaları sonucu: 2009 yılında başlayan restorasyon çalışmaları tamamlanmış ve ziyarete açılmıştır. Bu restorasyonda birlikte çalışan kurumlar: Adalet Bakanlığı, Altındağ Belediyesi, Ankara Barosu ve Mimarlar Odasıdır.

Ancak, cezaevi, tarihi süreç içinde, 2 kez yangın geçirdiği için, pek çok belgeye ulaşılamamıştır. Yalnızca, burada yatan eski mahkumlar, görev yapan görevliler ve idam edilenlerin geride kalan yakınlarında bulunan bilgi ve belgeler ve kişisel eşyalar; burada sergilenmek üzere toplanmıştır. Ayrıca: Mamak ve Sincan cezaevlerindeki bir kısım belge ve kişisel eşyalar da, toplanarak buraya getirilmiştir.

Müzenin genel yapısı ise: biraz önce de belirttiğim gibi, burada yatan mahkumlar ve görevlilerin beyanına göre düzenlendiği söylense de; daha sonra burayı ziyaret eden eski mahkumlar: cezaevinin orijinal halinden uzaklaşıldığı ve sevimli bir görüntü yaratıldığı, halbuki kesinlikle böyle bir sevimliliğin söz konusu olmadığını ısrarla söylemişlerdir.

Yani: genel bir alışkanlığımız olarak, restorasyon adı altında, eskiyi tamamen ortadan kaldırmak, eskiye olan talebi yıkıyor, insanlar eskiyi görmek üzere buraya geliyorlar ama bir bakıyorlar ki; burada eskiyi anımsatan, sadece yapı desem, yapıda da birçok değişiklik yapılmış.

Bu restorasyon faaliyetlerinde: cezaevi koğuşlarında, ranzalar ve koğuş duvarlarının boyanmış olması uygun olmamışsa da, aslına uygun olarak düzenlendiği söyleniyor. Koğuş ve tecrit odalarında, 22 adet bal mumu heykel kullanılarak: cezaevinin içindeki düzenin görülmesi sağlanmış, ayrıca: koridorlarda ve çeşitli yerlerde, ses düzeni ile, mahkum çığlıkları ve görevlilerin sesleri-bağırmaları verilerek, görselliğin yanında, işitsel gerçekçilik de yaratılmaya çalışılmıştır.

Koğuşlarda bulunan bal mumu heykellerde: biri yemek yiyor, biri bağlama çalıyor ama yüzlerinde hüzün ifadesi bulunmaması dikkatimi çekiyor. Burası cezaevi, bu bal mumu heykelleri yapanlar, yüzlerde hüznü ifade etmeliydiler diye düşünmemek elde değil.

Bunların yanında: cezaevinde, bir kısım mimari değişikliklerin de yapıldığı söyleniyor. Hani, ben veya buranın eski halini bilmeyenler gezerken bunu hissetmiyorlar. Ama, yaptığım araştırmada öğrendiğime göre, eski mahkumlar, buranın mimari yapısında da büyük değişiklikler yapıldığını ifade etmişlerdir.

Hatta: kadınlar koğuşunun kaldırılıp yerine kafeterya yapıldığı söyleniyor. En büyük görsel değişikliğin ise bahçede olduğu, eskiden yalnızca kavak ağaçlarının bulunduğu bahçenin, günümüzde yemyeşil, çim ve çiçeklerle bezeli olmasının, cezaevi görüntüsünü değiştirdiğini söylüyorlar.

Evet, tüm hazırlıklar bitirildiğinde, Ulucanlar Cezaevi Müzesi, 17 Haziran 2011 tarihinde ziyarete açılmıştır.

Ankara Ulucanlar Cezaevi

MÜZE GEZİSİ

Müze bölgesine aracınız ile giderseniz, müzenin içine girerek aracınızı park edebiliyorsunuz. İçeride yer yoksa, hemen müzenin yanındaki boşluğa, 20 TL. karşılığında aracınızı park etmeniz mümkündür.
Aracınızı park ettikten sonra, hemen solda, camlı bölmeden, giriş ücreti ödeyerek müzeye giriliyor. 65 yaş üstü ücretsiz.

Önce karanlık bir koridordan ilerliyoruz ve sonra “Adnan Menderes Bulvarı” ve ardından; Hilton olarak isimlendirilen, 9 ve 10 numaralı koğuşların bulunduğu bölüme varıyoruz. Bu koğuşlarda, 7-8 kişinin kalmış olması bir lüks. Çünkü, diğer koğuşlarda, 60-70 yatak kapasitesi olmasına rağmen, çoğu kez, 100-120 kişi kaldığı oluyormuş.

Müze içinde “Gezi için devam ediniz” şeklinde tabelalar var ve bu tabelalar geziyi gayet olumlu şekilde yönlendiriyor. İyi bir uygulama.

Ankara Ulucanlar Cezaevi

Burada: çelik merdivenlerden üst kata çıkıyoruz ve karşılıklı iki koğuş görülüyor. Bu koğuşlar, çok büyük değil. Ancak: her iki koğuşunda pencereleri şehir manzaralı ve güneş tamamen içeriye giriyor. Zaten, bu nedenle, bu koğuşa “Hilton koğuşları” ismi verilmiştir. Buradan, çelik merdivenle tekrar aşağıya indiğimizde, zemin katta, yine karşılıklı iki koğuş bulunuyor.

Ankara Ulucanlar Cezaevi
Ankara Ulucanlar Cezaevi

 

Bu Hilton koğuşlarında, bir zamanlar: Bülent Ecevit, Nazım Hikmet, Osman Bölükbaşı kalmışlar. Bunların resimleri, yattıkları ranzalara asılmıştır. Ancak, bunlar elbette aynı anda kalmamışlar ve farklı dönemlerde cezaevinin bu koğuşunda kalmışlardır.

Ankara Ulucanlar Cezaevi
Ankara Ulucanlar Cezaevi
Ankara Ulucanlar Cezaevi

 

Hilton koğuşlarını gezdikten sonra, hemen yan tarafta, farklı bir bölüme giriyoruz. Buraya girince, hemen dikkati çeken, fonda verilen sesler. Bunlar: işkence çeken insanların sesleri. Hiç hoş değil ve hatta iğrenç, zaten en başta da belirttiğim gibi, buraya okul öğrencilerinin götürülmesi bence uygun değil.

Buradaki loş koridorun sol yanında: tek kişilik hücre şeklinde odacıklar var. Bu odaların içi karanlık olduğu için görülmüyor. Ancak: çelik kapıların üzerinde küçük bir gözetleme kapıcığı var. Buradan içeriye baktığınızda, içeride bal mumu heykeller şeklindeki mahkumları göremiyorsunuz. Fotoğraf makinesi ışığı ile görmek mümkündür. Gerçekten, hücrelerdeki havayı tam yansıtmışlar, fonda bağırmalar, görüntüler ürkütücü.

Bir zamanlar: yani cezaevi faal iken, burada, ağır ceza mahkumlarının cezaları infaz ediliyormuş. Yani, bir anlamda tecrit odaları. Bu odalar: küçük, kapalı, havasız, tuvaleti olmayan ve farelerin cirit attığı yerler olarak biliniyorlar.

Bu arada, cezaevinin bir kısım bölümünde sergilenen bal mumu heykellerden söz etmek istiyorum. Bu bal mumu heykeller, yurt dışında yaptırılmıştır. 22 heykel, 4 aylık bir süreç sonunda, tüm ayrıntılar yapıldıktan sonra, önce İstanbul’a ve sonra Ankara’ya getirilerek, buraya yerleştirilmiştir.

Ankara Ulucanlar Cezaevi

Gezimize devam ediyoruz. Buradan sonra: önce havalandırma avluları ve sonra koğuşlar olan bölümlere geçiyoruz. Her koğuşun önünde, avlusu bulunuyor. Bu avlunun, bir kıyısında, koğuşlar görülüyor. Avlular arasında ise, kapılar var. Avlularda da, cezaevinde yatan mahkumların çeşitli büyük boy fotoğrafları asılmıştır.

4 numaralı koğuşa girdiğimizde, içerisi tam Türk filmlerini anımsatır görüntüler sunuyor. Özellikle: bal mumu heykeller ve çeşitli teçhizatlar yerleştirilmiş koğuşlarda, cezaevi görevlilerinin, soğukta, elektrik sobası ile ısınmaya çalışması, günümüzde bile, bu cezaevinin soğuk görüntüsünün en büyük kanıtıdır.

Koğuşta: ranzalar ve üzerinde yatak takımları, battaniyeler yerleştirilmiş, büyük ve ilginç görüntülü sobalar var. Duvarlarda ise, halı-kilim ve bir kısım resimler asılmıştır. Yine bal mumu heykeller, görüntüye ayrı bir canlılık kazandırıyor. Özellikle, cezaevi çaycısı ve cezaevi ağasının betimlendiği heykeller ilginçtir.

Daha sonra, 5 numaralı koğuşa geliyoruz. Burada, yine cezaevinde kalan, tanınmış kişilerin ranzaları ve fotoğrafları görülüyor.

Ankara Ulucanlar Cezaevi
Ankara Ulucanlar Cezaevi
Ankara Ulucanlar Cezaevi
Ankara Ulucanlar Cezaevi

 

Şeftali sokağından sonra: 6’ncı koğuştayız. Burası en kapsamlı koğuş olarak hazırlanmıştır. Hemen girişte fotoğraflar ve mahkumların mektupları var.
İçeride ise: Yılmaz Güney’in gıravatı, Bülent Ecevit’in şapkası ve gıravatı, idam edilen Mehmet Pehlivanoğlu’nun kardeşine yazdığı mektup, ayakkabısı ve takım elbiseleri, Deniz Gezmiş’in hırkası, kendi el yazısı ile tuttuğu “Roma Hukuku” ders notları, sigarası, kibriti ve üzerinden çıkan madeni paralar, Yusuf Aslan’ın kaşkolu, Hüseyin İnan’ın idamının ardından üzerinden kesilerek çıkarılan fanilası, Muhsin Yazıcıoğlu’nun namaz takkesi, seccadesi, süveteri gibi kişisel eşyalar görülüyor.

Bunlar: koğuşun sağ yanında, cam vitrinler içinde, yeterli açıklamalar yazılarak sergileniyor. Ayrıca, yine bu bölümde hemen tam karşıda: bir piyano ve sinema film makinesi dikkati çekiyor.

Hadi, kömürlü film makinesini anladım, mahkumlara çeşitli eğitici filmler izlettiriliyormuş ama bu piyanoyu anlayamadım. Söylenenlere göre, Atatürk, bu piyanoyu, cezaevinde yatan bir mahkum çocuğa hediye etmiş. Yine de, böyle kötü bir ortam ile piyano, hiç bağdaşmıyor.

Sol yanda ise, yine ranzalar ve bu ranzalarda yatan mahkumların resimleri ve hayat hikayeleri anlatılmıştır.

Buradan çıktıktan sonra, 4 tane disiplin hücreleri yani zindan bölümünden geçiyoruz. Burası da, toplum içinde yüz kızartıcı suç işlemiş ve koğuşunda kendisine verilen ihtarları ve uyarıları dinlemeyen mahkumların atıldığı yerlerdir. Odaların içleri karanlık, yani normal şartlarda göremiyorsunuz, bu olumsuz bir durum, karanlık ve göremediğim odanın içinin aydınlatılması gerekir diye düşünüyorum.

Buradan sonra: avluya çıkılıyor. Avlu bölümünde, ses yayın cihazından, müzik yayını yapılıyor. Avlunun bir köşesinde, mahkumların banyo yaptıkları hamam bölümü görülüyor.

Bu hamam bölümü restore edildikten sonra, aslına uygun olarak düzenlenmiştir. Hatta, bu bölümü yalnızca bir banyo yeri olarak düşünmemek gerek, çünkü geçmişte birçok mahkum buradan kaçma girişiminde bulunmuştur.

Ankara Ulucanlar Cezaevi Darağacı

Diğer yanında ise “darağacı” denilen ve idam cezalarının infaz edildiği yer var. Bu darağacı, daha önce “Ulu kavak” adıyla anılan ağacın önünde iken, günümüzde aynı ağacın arkasına yerleştirilmiştir. Bu darağacı, her ne kadar boyanıp cilalanmış olsa da, burada, cezaevinin açık bulunduğu yıllarda, 18 kişi asılarak idam edilmiştir.

Restorasyon sırasında, bu darağacının, çatıda bulunduğu söyleniyor. İdam edilenler arasında bulunanlardan bazıları: İskilipli Atıf Hoca, Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan, Mehmet Pehlivanoğlu var. Ancak, burada asıldığı öne sürülen İskilipli Atıf Hoca’nı aslında burada değil, şehir meydanında asıldığı da bir gerçektir.

Ayrıca, Deniz Gezmiş’in asılmadan önce, oturtularak idam sehpasını seyrettiği müdür odası, günümüzde mutfak olarak düzenlenmiştir. Günümüzde, darağacı, bir çelik kafes içine alınarak sergileniyor. Üzerinde ise, bir yazı hemen dikkati çekmektedir “Türkiye’de idam cezası 2004 yılında kaldırılmıştır”. Hemen sol yanda ise, bu darağacında idam edilenlerin isimleri yazılıdır.

Ankara Ulucanlar Cezaevi

İdam sehpasının hemen arkasındaki odalarda: kapalı görüş odası olarak kullanılmıştır. Küçük odacıklar şeklindeki yerleşim ilgi çekiyor.

Avlunun bu bölümünde, hamamın hemen yanında: küçük bir oda: hediyelik eşya satışına ayrılmıştır. Aslında, burayı da gezdim, güzel birkaç şey var (kupalar, kalemler, anahtarlıklar gibi) ama, yazının en başında belirttiğim gibi, burayı, buradaki perişanlığı hatırlamak istemiyorum, bu objeleri o yüzden almadım. Bu oda, cezaevi açık iken, çamaşırhane olarak kullanılıyormuş.

Yine avlunun bir kenarında: çay-kahve içilebilecek bir yer yapılmıştır. Buradan sonra kütüphaneyi görebilirsiniz. Müze kütüphanesi, Türkiye’nin demokrasi mücadelesinin unutulmaz isimlerinin yazmış olduğu kitaplar, çeşitli dönemlere ait önemli yayınlar, dönemin aktörlerinin mahkeme kayıtları, mahkumiyet tutanakları ve yine değeri kendisine münhasır günümüzde bulunması çok güç olan yayınların ilk baskıları ile tarihi bir arşiv niteliği taşıyor.

Müzede, açık bulunduğu dönemlerde, birçok film çekilmiştir. Bunlardan özellikle: senaryosunu Feride Çiçekoğulu’nun yazdığı: “Uçurtmayı Vurmasınlar” isimli film hafızalardadır. Ancak, bu filmin çekildiği “Kadınlar koğuşu” günümüzde, kafeterya olarak düzenlenmiştir.

Evet, avludaki gezimiz bittikten sonra, çıkış kapısından dışarı çıkıyoruz ve gezimiz bitiyor.

Ankara Ulucanlar Cezaevi

ÖZEL TECRİT ODASI

Ulucanlar Cezaevi Müzesi Proje Genel Koordinatörü Deniz Yavuz tarafından yapılan bir açıklamayı, hayretle okudum ve ilginç bulduğum bu açıklama hakkında sizlere de bilgi vermek istiyorum. Deniliyor ki: müzeyi ziyaret eden vatandaşlardan gelen istek üzerine: Tecrit odalarının üst bölümünde, özel bir tecrit odası oluşturulmuştur.

Bu odanın anlamı: cezaevindeki tecrit şartlarını görmek ve yaşamak isteyen ziyaretçilerin, bu isteklerinin karşılanmasıdır. Ancak: kişiler, bir ücret ödeyerek, bu odaya alınacaklar, belirlenen saat kadar kalacaklar ve üzerlerindeki saat, cep telefonu gibi objeler de alınacak ve kelepçelenerek, gardiyan eşliğinde, bu tecrit odasına konulacaklardır.

İlginç bir uygulama ve özellikle böyle bir talebin vatandaşlardan gelmiş olmasını anlamak mümkün değil. Kim, böyle bir durumu yaşamak ister? Anlamak mümkün değil.

Evet, sonuç olarak: cezaevinin kapalı bölümlerinin restorasyonunun tamamlandığı belirtiliyor. Açık bölümlerin restorasyonu ise devam ediyormuş ve bu açık bölümlerde: restorasyon faaliyetleri tamamlandığında, bu bölümlerde: Ankaralı sanatçıların; sanatsal ve kültürel faaliyetlerine yönelik çalışmalar yapmalarına imkan sağlanacakmış.

Müze gezinizde, şuna dikkat etmenizi öneririm. Müze bölgesi bayağı geniş ve kapanış saati geldiğinde, görevliler içeride kim var kim yok demeden, kapıları kapatıp gidiyorlarmış ve bu nedenle, birkaç kez, içeride mahsur kalan ziyaretçiler, cep telefonlarından itfaiyeyi arayarak yardım istemişler ve müze kapılarının açılması ile, özgürlüklerine kavuşabilmişlerdir. Bu nedenle, çıkış saatini takip ediniz ve çıkış saatinden önce mutlaka müzeden çıkınız.