İstanbul Levent

levent-1
İstanbul Levent

Semt zaman içinde: I. Levent’ten 4. Levent’e ve Yeni Levent’e kadar bölüm bölüm kurulup genişlemiştir.

Semt: şehir dışı bir toplu konut yerleşmesinin, İstanbul’da 40 yıl içinde yoğun bir şehir içi yerleşmeye dönüşmesinin belirgin örneklerinden biridir.

OSMANLI DÖNEMİ

Levent Çiftliği

Levent: bir yandan Baltalimanı, Tarabya, Büyükdere, Belgrad köyü, Beşiktaş ve öte yandan: Kağıthane, Haliç, Okmeydanı’na ulaşmak için bir kavşak noktası niteliğindedir.

Semt ismini: 18 yüzyılda, Osmanlı döneminde burada bulunan bir çiftlikten almıştır.

Büyükdere yolunun doğusundaki geniş arazi: 1780 yılında, Sultan I. Abdülhamit tarafından, Kaptan-ı Derya Cezayirli Hasan Paşa’ya verilmiştir. Kendisi burada: bahçeler, binalar, kasırlar yaptırmış ve buraya deniz leventlerinden meydana getirdiği bir muhafız bölüğü yerleştirmiştir.

Daha sonraki Padişah, Sultan III. Selim, 1792 Nisan ayında, İstanbul’un merkezine göre tecrit edilmiş bir noktada bulunan ve daha önceleri sürat topçularının eğitilmesi için kullanılmış olan Levent Çiftliğini, hoşnutsuzluk yaratmaması için halktan ve eski birliklerden uzak bir yerde Nizam-ı Cedid ordusunun talim alanı olarak seçti. Yeni ordunun kurulma süreci sessiz sedasız işlerken, şehir içinde konumlanması için gözlerden uzak bir nokta olan Levent Çiftliği uygun bulunmuştu.

Levent Çiftliğindeki kışla tamamlanana kadar, askerler ve subaylar, şehir içinde çadır ve barakaları ile bir geçiş döneminin yeni aktörleri olarak görülmüşlerdi. Sultan III. Selim askeri yapılardaki işleyişi ve çalışmaları kontrol etmek için, bu yapıları köşklerine yakın alanlarda konumlandırma eğilimindeydi. Bu yüzden, III. Selim, Beşiktaş’a özel bir ilgi göstermiş, oluşturmaya çalıştığı Nizam-ı Cedit’in askeri birliklerinin hem eğitimlerini izlemek, hem de atış yapmak ve gezmek amacıyla sık sık Beşiktaş’a ve Levent Çiftliğine gelir olmuştu.

Daha sonraki Padişah, Sultan III. Selim: Nizam-ı Cedid ordusunun ilk kışlasını burada kurdurdu. Bunun ardından, bölge “Levent Çiftliği” ve “Levent Kışlası” olarak anılmaya başlandı. Çünkü Leventlerin şehir dışında, Rumeli sırtlarında hazırlanacak bu alanda ve inşa edilen kışla kompleksinde toplanması ve eğitilmelerine karar verilmişti.

Fransız gezgin Olivier: 1790 yılında İstanbul şehrini anlattığı Seyahatnamesinde: Levent çiftliğinde, Avrupa usulü tüfek ve kasatura yapan bir imalathanenin varlığından söz eder. Ayrıca geniş arazi üzerinde, pek çok yapı bulunduğunu, modern eğitim ve donanımlı 1200 bostancıdan oluşan bir piyade kıtasıyla: Topçu ve süvari birliklerinden oluşan 4000 kişilik bir askeri birliğin varlığından söz eder.

Bölge Mayıs 1807 tarihinde büyük bir yangın atlatır.

levent-2
İstanbul Levent

 

CUMHURİYET DÖNEMİ

Cumhuriyetin ilanından sonra, Levent Çiftliği, İstanbul Belediyesi mülküne geçer. II. Dünya savaşından sonra, görülen konut sıkıntısı üzerine, birçok şehirde olduğu gibi İstanbul’da da toplu konut projelerine başlanmıştır.

Levent semtinde ilk kısım evlerin yapımına, Emlak Kredi Bankasının toplu konut projeleri çerçevesinde, 1947 yılında başlanmıştır.

1950 yılında, 1. Levent bölümü bitirilmiştir. Burada 400 kadar evin projesi, Mimar Kemal Aru tarafından yapılmıştır. Bunlar: küçük bahçeler içinde tek veya iki katlı, ikiz veya tek evlerdi.

1’nci Levent rağbet görünce: 2 ve 3’ncü Levent konutlarının yapımına başlanmış, biraz daha büyük ve villa tipi evler yapılmıştır.

4’ncü Levent 1950-1960 yılları arasında en kuzey kesimde yapılmış, buradaki evler lüks sayılabilecek villalar yanında, birkaç katlı apartman tipi yapılardır. 4’ncü Levent çarşısı civarında da oldukça yüksek ve çok daireli bloklar yapılmıştır. 4’ncü Levent’in kuzeyinde: Emlak Bankasından ayrı olarak çeşitli apartmanlar ve siteler yapılmıştır.

Böylece: Levent’in görünümü büyük ölçüde değişmiştir. Ancak en önemli husus: Levent evlerine kat izni verilmemesiyle sağlanmış ve bu kesimdeki binalar ve bahçeler, ilk görünümlerinden çok fazla şey kaybetmemişler, apartmanlaşma nispeten önlenmiştir.

1950’lerin başlarında semt, 2000 kişi yaşayan ve tümüyle İstanbul dışı sayılan bir yerdi. Buranın yakın çevresinde, başka bir yerleşim yoktu ve ulaşım Taksim veya Beşiktaş’a seyrek seferler yapan otobüslerle sağlanıyordu. 1954 kışı gibi soğuk geçen kış aylarında: Levent’in üstüne kurulduğu tepelere, hatta mahallenin çevresine kadar kurtlar inerdi. Bölge bütünüyle tarla ve kırlıktı. Burada akan derenin ve dutlukların çevresinde piknik yapılırdı.

3’ncü Levent’in bulunduğu yerde: Perili Köşk denen kışla veya kasır harabesi vardı.

1980’lerin sonrasında: Levent mahallesi, 1’nci Levent’den başlayarak, konut bölgesi olma özelliğini kaybetmeye başlamış, küçük villa tipi evlerin üstüne izinli bir kat ve kaçak katlar yapılarak, eski konutlar küçük şirketlerin idare merkezlerine, lokanta, kebapçı, diskotek, gece kulübü ve otomobil galerisi gibi ticarethane ve butiklere dönüşmüştür. Yani: konut ağırlıklı olmaktan, ticaret ve eğlence ağırlıklı olmaya doğru bir süreç başlamıştır.

Şehrin iş bölgesi bu civara kaydıktan sonra, orta ve küçük şirketler 1’nci Levent bölgesine yerleşmiş, büyük holdingler ise 2 ve 3’ncü Levent bölgelerine ve 4’ncü Levent’in Büyükdere caddesine bakan kesimlerine gökdelenler kurmuşlardır. Yapı Kredi Plaza ve Sabancı Center gibi gökdelenler bunlardan bazılarıdır.

Levent: Cumhuriyet döneminin modern şehir yaşamı için oluşturulmuş örnek yerlerden birisidir. Aynı zamanda artık yetişkin olan yaklaşık 30 bin ağaç ile de döneminde çok ilerici bir ekolojik projedir. Aynı nedenle de günümüzde İstanbul Metropolü çapında, bir yeşil alan yani bir bahçe şehirdir.

futbol-federasyonu-1
İstanbul Levent Türkiye Futbol Federasyonu Yönetim Binası

 

Türkiye Futbol Federasyonu Yönetim Binası

4’ncü Levent’te bulunan bu bina: Sultan III. Selim döneminde kurulan Levent Kışlasındaki pek çok binadan günümüze kalan tek parçadır. Yapı 1775-1799 yılları arasında hünkar kasrı olarak yaptırılmıştır. Sultan III. Selim’in: avlanma, ata binmek ve dinlenme amacıyla bu köşke geldiği sanılmaktadır. 1950’li yıllara kadar metruk bir durumda bulunan ve halk arasında “Perili Köşk” olarak adlandırılan bina, yıkılmayıp 1993-1995 yılları arasında restore edilmiştir. Yapı: 1995 tarihinde Türk Futbol Federasyonunun malı olarak hizmete sunulmuştur.

Önce Perili sonra Pembe Köşk olarak bilinen bu saray yavrusu köşkte: her ne kadar Futbol Federasyonu Yönetim Kurul denilse de sadece Milli Takım Teknik kadrosu bulunmaktadır. Özellikle ikinci kattaki, salon görünümlü ve manzaralı oda dikkat çeker.

harp-akademileri-2
İstanbul Levent Harp Akademileri Komutanlığı

Harp Akademileri Komutanlığı

Osmanlı devletinde, dünyadaki gelişmelere paralel olarak orduyu da kapsayacak şekilde geniş ıslahat çalışmaları başlatıldığında: 1835-1838 yılları arasında, çeşitli Avrupa başkentlerine 26 subay gönderilmiş ve bunlara dönüşlerinde, Sultan Abdülmecit tarafından kurmaylık unvanı verilerek askeri okullarda görevlendirilmişlerdir.

1847 yılında alınan karar gereğince: Avrupa orduları sisteminde kurmay subay yetiştirmek için “Mekteb-i Funun-u Harbiye-i Şahane Erkan-ı Harbiye Sınıfları” adıyla, Pangaltı’daki Harbiye binasında eğitim ve öğretime başlanmıştır.

Yeni Levent’te bulunan Harp Akademileri yerleşkesinin temeli, 12 Mart 1969 tarihinde atılmıştır. Harp Akademileri, 24 Ağustos 1975 tarihinden itibaren, buradaki yeni yerleşkesine taşınmaya başlamıştır.

sabanci-center-1
İstanbul Levent Sabancı Center

 

Sabancı Center

Bu 34 katlı gökdelen, 4 Levent’tedir. 158 ve 140 metre uzunlukta iki binadan oluşmaktadır. Yüksek olan bina Akbank ve diğer bina ise Sabancı Holding kuruluşlarına aittir. Yapı Mayıs 1993 tarihinde hizmete girmiştir. Zamanında burada yaşayan suikast olayı nedeniyle, güvenlik tedbirleri üst düzeydedir.

kanyon-1
İstanbul Levent Kanyon İstanbul

 

Kanyon İstanbul

Büyükdere caddesi üzerindedir. 4 katta, 140 mağaza ve sinema salonu bulunuyor. Otopark ise gayet büyüktür, yaklaşık 2500 araç kapasitelidir. Açık havada kurulmuş olan bu alışveriş merkezi, dört katlıdır ve her katı, farklı caddeden oluşmaktadır.

metro-city-1
İstanbul Levent Metro City

Metro City

1 Levent’de, Büyükdere Caddesi üzerindedir. 2003 yılında açılmıştır.

175 mağaza, restoran ve kafeler bulunmaktadır. 5 katlı alışveriş merkezinde 1200 kapasiteli bir otopark mevcuttur. Yapı: gün ışığı alması sağlanarak yapılmış ve böylece gün ışığında, aydınlık bir alışveriş imkanı sağlanmıştır. Çünkü çatının kapatılmasında, teflon kaplı fiber glas çatı örtüsü kullanılmıştır. Yemek katının kasvetli görüntüsü beğenilmiyor.

Buranın en büyük özelliği: dünyanın birçok yerinde görülmeyen doğrudan metro bağlantısı olmasıdır. Zemin katta: metro istasyonu bağlantısı bulunmaktadır. Mağazalar yanında, ilave iki adet rezidans binası vardır. Bunlar 24 katlı ofis binası ve 26 katlı rezidans binasıdır.

ozdilek-2
İstanbul Levent Özdilek Park Alışveriş Merkezi
ozdilek-1
İstanbul Levent Özdilek Park Alışveriş Merkezi

 

Özdilek Park Alışveriş Merkezi

Levent semtinde Büyükdere caddesi üzerindedir. Metro city ve Kanyon alışveriş merkezi arasındadır. Metro istasyonuyla bağlantılıdır ve böylece hava koşullarından etkilenmeden metroya ulaşılmaktadır.

2014 tarihinde açılan bu alışveriş merkezinde: tamamı güneş ışığı alan 5 katta, 170 mağaza, bir hipermarket, elektronik merkat ve büyük bir teras alanı bulunmaktadır. Ayrıca 1500 kişi kapasiteli bir yeme içme alanı, sinemalar ve çocuk oyun alanı da vardır. Mağazaların bulunduğu geniş koridorlar, yüksek tavanlıdır ve rahat gezilebilmektedir. 4 katta, 1500 araç kapasiteli otopark bulunmaktadır.

Ayrıca yine burada River Plaza ve 5 yıldızlı uluslar arası oteller zincirinin bir oteli bulunuyor. (Wyndham Grand Otel)

Son bir not: bir rivayetten söz etmek istiyorum. Kanyon alışveriş merkezi açıldığında, şu anda Paşabahçe mağazasının bulunduğu yer için, Kanyon yönetimi ve Özdilek anlaşmışlar, ancak daha sonra Kanyon yönetimi kirayı arttırınca, Özdilek sahibi, bunu onur meselesi yapıyor ve Kanyon’un yanındaki araziyi alıp, alışveriş merkezi yapıyor.

zorlu-0
İstanbul Levent Zorlu Center

 

Zorlu Center

Yapıda: 180 mağaza ve zengin boğaz bitki örtüsüyle çevrelenen yarı açık ve yarı kapalı özelliğiyle yeni bir şehir meydanı özelliğine sahip iki meydan bulunmaktadır. Meydan ve yürüme yollarında, kar ve buzlanmaya karşı eritme sistemi kurulmuştur. Böylece ziyaretçiler açık alanlardaki butikleri gezebiliyorlar.

Farklı ışıklandırma sistemiyle: kapalı katlardaki ışık sistemi, gün ışığının değişimlerine göre düzenleniyor.

Yemek katında:; dünyaca ünlü bölümler tarafından müşterilere farklı lezzetler sunulmaktadır. Ancak tabii birçok alışveriş merkezinde olduğu gibi gözler fast food bölümlerini arıyor. Fast food bölümleri, merkezin yemek bölümünde değil, alt kattadır.

Sinema bölümünde ise 14 tane sinema salonu bulunmaktadır. Merkezin otoparkı ilk 3 saate kadar ücretsiz, sonrası için ücretlidir.

Yapıda, her köşe çiçek bahçesine çevrilmiştir. Teras katı: yapay göllerle süslenmiştir. Işıklarla çevrilmiş bir orman ve bu ormanın bahçesinde güzel cafeler bulunuyor. Aslında merkezle ilgili kurumsal yazışmalarda tam bir tasarım harikası denilmesine rağmen, genellikle burayı ziyaret edenler, tesisin büyüklüğü yanında, giriş ve çıkışların sorunlu olduğunu ve hatta çıkışın bulunamadığını belirtmektedirler.

İstanbul günlük gezi planı hakkındaki yazım için.

 

İstanbul Rumeli Hisarı

rumeli-hisari-genel-1
İstanbul Rumeli Hisarı

Boğaziçi’nin batı yakasında, Bebek ve Baltalimanı arasındadır. Türklerin, 1450 yılında, Rumeli’de ilk yerleştikleri bölgedir. Evliya Çelebi, bu bölge hakkında şöyle demiştir “Yahudisi, Meyhanesi, Bozahanesi dahi bulunmaz” Günümüzde de, burası bu konuda çok zengin sayılmaz. Burada, sadece 1-2 mekan açıktır. Ancak, bir zamanlar: semtin sahil boyunda ve hisar çevresinde, seyyar tektekçiler yani açık hava meyhanecileri geziniyormuş. İlkbaharda Hisar’ın bademleriyle taze meyvelerinin, hele kirazı ve vişnesinin tadına doyum olmaz. Yine Evliya Çelebi: Seyahatnamesinde “diyar-ı Acem” de, bu kirazlara “Gülnar-ı Rum” dendiğini ve “iki adet kirazın bir dövme riyal ağırlığında” geldiğini anlatır.

rumeli-hiisari-genel-3
İstanbul Rumeli Hisarı
rumeli-hisari-genel-3
İstanbul Rumeli Hisarı

 

RUMELİ HİSARI

Bölgenin ismi antik dönemde “Hermaion” olarak bilinmektedir. Bizans döneminde ise, burada: “Foneos” isimli ve balıkçılıkla uğraşılan bir köy bulunmaktadır. Daha arkalarda, tepelere doğru ise yeşil bağlıklar bulunuyordu.

1452 yılında: Sultan II. Mehmet, Boğazın kontrolünü ve kuzeyden Bizans’a gelebilecek yardımları önlemek için bir hisar yapmaya karar verir.

Hisar: “Dua Tepe” ve “Şehitlik Tepe” denen iki tepe üzerine kurulmuştur. Şehitlik Tepe: Rumeli Hisarının inşaatını engellemek isteyen Bizans askerleriyle çarpışarak şehit düşenlerin gömüldüğü yerdir. Buradaki en eski mezar taşları: 1450-1451 yılları arasını kapsamaktadır.

Hisarın yapımına başlandığında: Bizanslılar telaşlanarak önce kaleyi ele geçirmeyi düşünürler. Ancak, Sultan onlara kaleyi; şehri ve Akdeniz-Karadeniz hattında dolaşan tüccarlara saldıran korsanları önlemek için yaptırdığını söyler. Bizanslılar, böylece hisarın yapılmasına göz yumarlar.

İstanbul boğazının en dar yerinde ve Anadolu Hisarının tam karşısında (ikisi arasındaki mesafe 660 metredir) inşa edilen hisarın surlarının uzunluğu: kuzeyden güneye 125 metredir ve üç büyük kulesi vardır. Mimari açıdan, Orta çağ askeri mimarisinin güzel bir örneğidir.

Hisarın yapımında: bizzat Sultan II. Mehmet idaresinde: bin kadar usta ve bunun iki katı kadar da ırgat çalışmıştır. Hisarın projesi, yapılacak surlar, burçların, kapıların yerleri, aralık ve mesafeleri bizzat Sultan II. Mehmet tarafından belirlenmiştir. Mimar ise Muslihiddin Ağa’dır. Kendisi Edirne üç şerefeli cami ve tarihi Uzunköprü’nün de mimarıdır.

Hisarın yapımında: dönemin ileri gelenleri himmette bulunmuş, harcamalara katılmışlardır. Ayrıca: belli bazı kule ve beden duvarlarının da hızlı yapılmasından sorumlu tutulmuşlardır. Fakat, sadece güneydoğudaki kule, üzerindeki kitabeye göre, Zağanos Paşa idaresinde yapılmıştır.

Bir görüşe göre; kuzeybatıdaki kule Saruca Paşa ve kıyıdaki kule Çandarlı Halil Paşa tarafından yaptırılmıştır. Sultan’da kalan işlerle uğraşıyordu. Hatta: askerlerin sevgisini, desteğini ve saygısını kazanmak için inşaat sırasında, göstermelik te olsa birkaç kez taş taşıdığı söylenir.

Kıyıda toplanan inşaat malzemelerini ve çalışanları güvence altına almak için, önce kıyıdaki Halil Paşa burcu yapıldı.

Saruca Paşa burcu: 28 metre yükseklikte ve dış çapı 23.80 metre ve duvar kalınlığı 7 metredir. Kıyıdaki Halil Paşa burcu: 22 metre yükseklikte ve dış çapı 23.30 metre ve duvar kalındığı 6.5 metredir.

Zağanos Paşa burcu: 21 metre yükseklikte ve dış çapı 26.70 metre ve duvar kalınlığı 7 metredir. Sarıca ve Zağanos paşa burçları yuvarlak, Halil paşa burcu ise 12 köşelidir. Üstleri kurşunla örtülmüştür.

Surların kalınlığı: taarruza açık batı tarafından her yerde beş metre ve güney tarafında ise üç metredir. Bazı yerlerde dört metredir. Surlar dışında: dışarıya karşı iki metre yükseklikte, seksen santimetre genişlikte mazgallarla korunan bir devriye yolu vardır.

Dünyanın en büyükleri olarak kabul edilen bu üç büyük burçtan başka, küçük kuleler de vardı. Kulelerin içi ahşaptı ve her katta bir ocak bulunuyordu. Hisarın içinde dizdar ve nöbetçi yeniçerilerin evlerinden başka, Fatih tarafından yaptırılan bir mescit, mescidin altında bir sarnıç ve iki de çeşme bulunuyordu.

Hisar: 4 ayda bitirilir. Süleymaniye Kütüphanesindeki bir yazılı esere göre, hisar 139 günde bitirilmiştir.

Boğazdaki akıntı yüzünden, gemiler, Avrupa yakasında kıyıya yanaşmak zorunda kalırlar. Böylece hisarın gücü ve etkinliği daha da artar.

Hisar böylece, kendisine yaklaşan hedefleri, toplarının en uzak menzil mesafesinde karşılayarak, güneyde en uzun mesafeye kadar takip edebiliyordu.

2000 metre uzunluğundaki Rumeli Hisarına 400 yeniçeri ve Firuz Ağa atandı. Hisar, kuvvetli toplarla donatıldı. İlk olarak 10 Kasım tarihinde Karadeniz’den gelen 2 Venedik gemisine ateş açıldı. 26 Kasım tarihinde bir gemi batırıldı. 2 Aralık tarihinde, bir Trabzon gemisi, bu ateş barikatını güçlükle aşabildi. Böylece, hisarın tasarlanan görevi yapabileceği anlaşıldı.

Fatih Kararnamesine göre: Rumeli Hisarında, yatsı namazından sonra ve sabah namazından önce, iki defa nevbet vurulması gerekirdi. Cuma ve bayram günleri, hisara bayrak çekilmesi ve padişahlar Boğaz’da gezintiye çıktıklarında, hisar önünden geçerlerken topla selamlanmaları da kanun gereğiydi. Hisar’dan dizdar ile hisar ustası unvanı taşıyan subaylar sorumluydu.

Nevbent: Osmanlı devletinde, sarayda ve bazı özel yerlerde sabah, ikindi, yatsı zamanlarında çalınan askeri mızıkadır. Buna nevbet-i Sultani de denirdi. Osmanlı devletinin kuruluşundan itibaren gelenek olan bu nevbent, sonraları geniş bir kadrolu mehterhane tarafından icra edilmeye başlandı.

Osman Gaziden, Fatih Sultan Mehmet hana gelinceye kadar, nevbent çalmaya başlanınca, padişahlar ayağa kalkar ve öylece dinlerdi. Fatih Sultan Mehmet, çıkardığı kanunla ayakta dinlemeyi kaldırdı. Nevbent vurma esasları, kanuna bağlandı.

Mehter takımı, her gün padişahın bulunduğu yerde ikindi zamanı çalınır, sonra dua edilerek, nevbent merasimi biterdi.

İstanbul’un alınmasından sonraki dönem

İstanbul’un alınmasıyla birlikte, hisarın görevleri de büyük ölçüde biter. Çünkü: İstanbul’u, Karadeniz’den gelecek tehlikelere karşı koruyabilmek için, fazla güneyde kalır. Zaten, fetihten sonra, burası bir “Devlet Hapishanesi” yapılır.

Suçlu yeniçeriler burada cezalarını çekerler ve Osmanlı ile savaşa giren yabancı ülke elçilik mensupları, burada gözaltında tutulur. Önemli suç işleyen yeniçeriler: Süleymaniye ve Beyazıt arasındaki Paşakapısı denen Yeniçeri Ağası Sarayında muhakeme edildikten sonra: Yemiş İskelesi denen yerde yeniçeri kolluğuna bindirilir ve buradan kayıkla Rumeli hisarına getirilirdi.

Bunlar: hisar muhafızları tarafından gece yarısı boğulur, ayağına gülle bağlanıp denize atılır ve infazın yapıldığı bir top atışı ile duyurulurdu.

Yabancı devletler, Osmanlı devletiyle savaşa girdiklerinde ise, 16 yüzyıldan sonra, savaşa girilen ülkenin bütün elçilik mensupları, Rumeli hisarında enterne ediliyordu. Bu yüzden: burası yani Rumeli Hisarı, Avrupalılar arasında: korku verici olarak şöhret kazanmıştı. Hatta: buraya, yabancı elçilik mensupları için “Karakule” ismini vermişlerdir.

Çünkü siyah bir salyangoz şeklindeki kule, Konstantinopolis şehrinden sadece iki mil uzaklıkta, bir kayalığın üstüne kurulmuştur. Konstantinopolis şehrini fetih etmeden önce, Sultan II. Mehmet, bu kara kulede yani Rumeli Hisarındaki bir odada yaşıyormuş.

Hisar: Sultan II. Beyazıt döneminde: 1509 yılında küçük kıyamet denen depremde zarar gördü ve hemen tamir ettirildi. 1746 yılında ise, hisarda bir yangın çıktı ve hisar tahrip oldu. Yangından dolayı oluşan hasarlar, 1700’lü yılların sonlarında Sultan III. Selim döneminde onarıldı.

Sultan Abdülaziz döneminde: buraya bir saray yaptırılması ve Amerikan Kolejinin isteği üzerine manzarayı kapattığı için hisarın bir kısım duvar ve kulelerinin yıkılmasına karar verildi. Ancak yıkım işçileri, Ahmet Vefik Paşa tarafından bastonla kovalandı ve bu durum, o dönemde halk arasında büyük etki yarattı ve hükumet, yıkım kararından vazgeçti.

1917 yılında Rumeli Hisarında, bir deniz müzesi yapılmasına karar verildi ve bir tasarı hazırlandı ve iş, bir Alman firmasına ihale edildi. Ancak, hemen sonrasında Osmanlı devleti, Mondros Mütarekesiyle yeni bir krize girince, 1918 yılında bu tasarıdan vazgeçildi. Sonrasında ise hisar, kendi haline bırakıldı.

Zamanla: buraya halkın yerleşmesine izin verildi. Önceleri: kale kumandanı ve muhafızların oturdukları ve hisarın ilk yapıldığı zamandan beri var olan avludaki evler de yerlerini küçük bir mahalleye bıraktı. Mahalle, uzun yıllar boyunca iyice kalabalıklaştı ve ahşap yapılarla doldu. Köşkler ve evler, iki mahalle oluşturdu.

İstanbul’un fethinin 500 yıl dönümünde: 1953 yılında: hisarın büyük bölümü: turizm amaçlı olarak tamir edildi ve avludaki evler istimlak edilerek kaldırıldı. İçine bir açık hava tiyatrosu eklendi ve aynı zamanda müze haline getirildi. Böylece Rumeli Hisarı kurtarılmış oldu.

Hisarlar Müzesinde: açık teşhir yapılmakta olup, sergi salonu ve depo yoktur. Döküm toplar, gülleler ve Haliç’i kapattığı söylenen zincirin bir parçasından oluşan eserler, bahçede teşhir edilmektedir. Ayrıca: Saruca Paşa Müzesi ve Serpuş Müzesi olmak üzere iki müze bulunmaktadır. Geçmiş dönemlerde intihar olayları yaşandığı için, yüksek burçlara çıkmak yasaklanmıştır.

Kale içinde, anfi tiyatro şeklindeki açık hava sahnesi: Hisarlar Müze Müdürlüğüne bağlıdır ve yaklaşık 1350 seyirci kapasitelidir. Yaz aylarında: burada konser, tiyatro ve dans gösterileri düzenlenmekte, tüm dekor ve teknik aksam, etkinlikler için dışarıdan getirilip kurulmaktadır.

Aldığım bir duyuma göre: son çalışmalar çerçevesinde burada sahnenin bulunduğu yere bir mescit yaptırılıyormuş ve bundan sonra burada konser gibi etkinlikler düzenlenmeyecekmiş.

Mescit yapılmasına sebep olarak, 1884 depreminde burada bulunan mescidin yıkılması gösteriliyor. Yine söylenenlere göre: bu mescit: Fatih Sultan Mehmet’in namaz kıldığı ve hisar içinde kalan “Ebu’l Feth” yani “Fethin Babası” isimli camidir. Bu caminin minaresi, virane şekilde halen durmaktadır.

Ayrıca, yine hisarın içinde: yeşil alanlarda ve manzaralı yerlerde, birçok çay bahçesi ve kafeterya bulunmaktadır. Bu manzaralı yerlerden en ünlüsü: Duatepe Parkıdır ve hisarın üst kısmındadır.

Son bir not: Anadolu hisarından bakıldığında, Rumeli Hisarının yerleşiminin Arapça bazı harfleri hatırlattığı söylenmektedir. Bu görüşe göre, hisarın yerleşimi, Arapça “mim-heh-mim-de” harfleri “Mehmet” ismini yazmaktadır.

iskele
İstanbul Rumeli Hisarı İskelesi-Çınarlı Restoran

HİSAR İSKELESİ-ÇINARLI RESTORAN

Bu tarihi vapur iskelesi, Boğaziçi’nin en eski vapur iskelesidir. Yapılış tarihi olarak 1880 yılı belirtilmektedir. Günümüzde, İstanbul Deniz Hatlarından kiralanan bu iskelede, bir balık restoranı bulunuyor.

Bu restoran Çınarlı restorandır. Burası: Rumeli Hisarının demirbaş tesislerinden birisidir. Karaca restoran olarak da bilinir. Tesis 1959 yılında açılmıştır. Restoran, içindeki çınar ağacı ile de çok ünlüdür.

DENİZ ÇAY BAHÇESİ-ALİ BABA

Deniz Çay Bahçesinin müdavimleri, burayı eski Ali Baba diye de bilirler. Müşterileri daha çok gençlerdir. Hatta daha genel anlamda, müşterilerin geneli Boğaziçi Üniversitesi öğrencileri ve mezunlarıdır.

misirli-yusuf-ziya-pasa-yalisi-3
İstanbul Rumeli Hisarı Mısırlı Yusuf Ziya Paşa Yalısı

 

MISIRLI YUSUF ZİYA PAŞA YALISI

Dönemin ünlü tüccarlarından olan Yusuf Ziya Paşa: Mısır Hidivi Abbas Hilmi Paşa ile aralarındaki rekabet nedeniyle, burada yaptırdığı yalısını: yedi katlı yaptırmıştır. Yalı, kulesiyle birlikte on katlıdır.

Yusuf Ziya Paşa: gemileriyle İtalya’dan Osmanlıya ticaret yapmaktadır. Rumelihisarı’ndaki bu yalının yapımına: Marsilya tuğlaları kullanılarak 1910 yılında başlar. Ancak I. Dünya savaşının başlamasıyla inşaatı yapan ustalar askere alınır ve çalışmalar yarım kalır. Aynı dönemde, paşanın ticaret gemilerinden iki tanesi batar ve paşa ekonomik sıkıntı yaşamaya başlar.

Bu yüzden: inşaat tamamlanamaz ve boş kalan ikinci ve üçüncü katlar nedeniyle, yalı, çevrede “perili köşk” diye anılmaya başlar. Hatta: Yusuf Ziya Paşa, maddi sıkıntıya düşünce ailesiyle birlikte Mısır’a göçmüş ve bu yüzden inşaat ıssız ve başıboş kalmış ve bu yüzden “Perili Köşk” denildiği de rivayet edilir.

Daha sonra: köşkün inşaatı kalfalar tarafından tamamlanır. Hatta, köşkün bulunduğu kayalığın taşları kırılıp tuğla yerine kullanılır. Bu yüzden, köşkün iç yapısında düzgün bir işçilik görülmez. Ancak işçilerin bu çalışmaları sırasında birçok söylenti ortaya atılır. Tadilat ve tamirat sırasında, işçiler çalışırken çok defa Paşanın karısının hayaletini gördüklerini iddia ederler.

Yusuf Ziya Paşa, bir süre sonra Mısır’da ölür. Vasiyeti üzerine, yalının en üst katının taşları sökülerek Mısır’a götürülür ve bu taşlardan Yusuf Ziya Paşanın mezarı yapılır. Böylece, Paşa, yalının cihannüma kulesini, kendisine mezar odası yaptırmıştır.

Yusuf Ziya Paşa: 1926 yılında vefat edene kadar, ikinci eşi Nebiye Hanım ve Nebiye Hanımın ilk eşinden olan kızları Sabiha ve Melek: bu yalıda yaşadılar. Paşanın vefatından sonra da aile, 1993 yılına kadar yalıda oturmayı sürdürdü. 1993 yılında yalı, bir kişiye satıldı ve satın alan kişi tarafından restorasyon çalışmaları başlatıldı. Ancak köşkün kullanılmaz durumda olduğu görülünce, ilk hali göz önüne alınarak yeniden yapıldı.

Dış görünüşü aynen korunurken, iç görünüşü tamamen değiştirildi. Türkiye’de il’ ve tek olan ışık tüpü uygulaması, buradadır. Binanın dört katından geçen ışık tüpü, güneş ışınlarını helistatlar vasıtasıyla büyük aynaya yansıtır ve içeriye doğal ışık verilir. Ayrıca geceleri, 1400’ü aşkın renk çeşidiyle renkli aydınlatma yapılır.

İstanbul günlük gezi planı hakkındaki yazım için.

İstanbul boğazı Avrupa yakası gezi yazısı için.