Torosların kucağında, 1000 yıllık geçmişi olan bir yer. Türkmen-Yörük diyarı. Farsça “nar çiçeği” demektir. Denize 25 km. uzaklıktadır.
ULAŞIM
Gülnar, bağlı bulunduğu Mersin il merkezine, 150 km. uzaklıktadır. Yollarının bayağı virajlı olduğunu söylemem gerek. Ankara-Anamur kara yolu buradan geçmektedir. Gülnar-Aydıncık arasındaki uzaklık: 35 km. Gülnar-Anamur arasındaki uzaklık: 87 km. Gülnar-Mut arasındaki uzaklık: 43 km.
TARİH
Yöredeki ilk yerleşimcilerin, Meydan Kalesinde olduğu ortaya çıkmıştır. Deniz kıyısına 15 km. uzaklıkta bulunan bu yerleşim yeri: antik dönemde, birçok medeniyete ev sahipliği yapmıştır. Hitit döneminde, MÖ.7’nci yüzyılda, burası, bir Hitit garnizonu olarak kullanılmış ve hatta, Boğazköy’e benzetilmiştir. Takip eden dönemde de yerleşim yeri olarak kullanılan bölge: MÖ.3 ve 2’nci yüzyıllarda, Mısırdaki Ptelamusluların garnizonu olarak kullanıldıktan sonra terk edilmiştir.
Daha sonra ise, Roma ve Bizans dönemlerinde, yerleşimler görülür. Bu dönemde, Gülnar ilçesinin de bulunduğu yöre: Taşlık Klikya olarak bilinir.
MS. 7’nci yüzyılda ise, bu kez, bölgede İslam orduları görülür. 12’nci yüzyıl sonları, 13’ncü yüzyıl başlarında ise, bu kez, bölgede Selçuklular görülür. Bu dönemde, Asya’da Balkas gölü kıyılarında Gülnar kentinden gelen Gülnarlılar, buraya yerleştirilirler.
12’nci yüzyıl başlarında: Anadolu’ya göç etmeye başlayan Gülnarlılar, Yahsi beyin kızı Gülnar hatun öncülüğünde, Torosları aşarak Göksu ırmağının batı yakasına dağılırlar. 1235 yılında, Gülnar hatunun ana tarafı Büyükeceli yöresine, baba tarafı ise Isaklar yöresine yerleşirler.
1461 yılında, yöre, Fatih Sultan Mehmet tarafından, Osmanlılara kazandırılır. Sultan II. Beyazıt, bölgeye birçok göçer yerleştirir. Bu aşiretler, yerleşik hayata geçerler.
9 Mart 1912 tarihinde, bir Yunan savaş gemisi: Gilindire’yi topa tutar. Çünkü, uzun yıllar, ilçe merkezi: kışın Gilindire, yazın ise Gülnar olarak bilinirmiş. Bu topa tutulma olayı sonrasında, ilçenin bir tehlike içinde olduğu anlaşılınca, 1914 yılında, ilçe belgeleri, Şeyhömer köyüne taşınır.
İlçe yönetimi, 1915 yılında, Bozağaç köyüne getirilir. 27 Mayıs 1916 yılında ise, ilçe yönetimi, Hanaypazarı-Anaypazarı denilen, bugün Gülnar ilçe merkezinin bulunduğu yere taşınır.
1933 yılında, ilçe günümüzdeki idari statüsüne kavuşur.
GENEL
İlçe merkezinin denizden yüksekliği, 950 metredir. Taşeli platosu üzerindedir. Yörenin en önemli akarsuyu: Sipahili çayı ve Göksu nehrine bağlanan Erikli çayıdır. Yüz ölçümü: 1770 km. karedir.
Yöre topraklarının büyük bölümünü, ormanlar kaplar.
İlçenin kıyı kesimlerinde: kışlar ılık ve yağışlı, yazları sıcak ve kurak geçer. Yani, tipik Akdeniz iklimi hakimdir. Yüksek kesimlerde, kışlar soğuk ve karlı geçer.
NE YENİR/NE İÇİLİR
Ülkemizin en iyi üzüm ve nohudu burada yetiştirilmektedir. Buraya kışın yolunuz düşerse, bol acılı Arabaşı yiyebilirsiniz.
NE SATIN ALINIR
Buraya, yolunuz düşerse ve günlerden “Cuma” ise, mutlaka pazarına uğramalısınız ki, hormonsuz sebze ve meyve satın alabilirsiniz.
KONAKLAMA
Gülnar Öğretmenevi Hacıpanar Mah. Atatürk Caddesi. 324-7517588
GEZİLECEK YERLER
KIRSHU-MEYDANCIK KALESİ
İlçe merkezinin, 11 km. güneyinde, Emirhacı köyündedir.
Kale: 750 metre uzunluğunda olup, oldukça büyük bir alan kaplamaktadır. Kalenin içindeki şehrin: MÖ.7 ve 6’ncı yüzyıllarda Karialılar tarafından, Mİ.4;’ncü yüzyılda Persler tarafından ve MS.2’nci yüzyılda ise Mısır krallıkları tarafından kullanıldığı tahmin edilmektedir.
Bu yöre hakkında, yazılı metinlerde, Asur metinlerinde şunlar yazılıdır: “ MÖ.557-555 yılları arasında; Babil kralı Nergillisar; Pirunda kralı Appuaşu üzerine bir sefer düzenler. Bu seferinde: Asur kralının orduları, rakip Appuaşu’nun atalarının başkenti olan Kirşu (günümüzdeki Meydancık kale) ya kadar geldikleri, buradan denize indikleri ve daha sonra Salinus (günümüzdeki Gazipaşa) bölgesine kadar gittikleri” anlatılmaktadır.
Günümüzde, burayı ziyaret ederseniz görebilecekleriniz: anıtsal bir giriş kapısı, Pers kabartmaları (yürüyüş halindeki 5 insan görülmektedir), hazine binası, ne tasvir ettiği anlaşılamayan başka bir kabartma, doğu mezarı görülebilmektedir. Ayrıca, burada yapılan arkeolojik araştırmalarda, Hitit kralı Muwattalli’nin mührünün bulunmuş olması, şehrin önemini ortaya koymaktadır. Ayrıca, 1980 yılındaki kazılarda, 5210 adet gümüş sikke bulunmuş ve günümüzde, bunlar, Silifke Müzesinde sergilenmektedir.
ZEYNE TÜRBESİ
Gülnar-Mut karayolu üzerinde, 26’ncı km. de, Zeyne (Sütlüce) kasabasındadır. Türbe: Şeyh Ali Semerkandi’ye aittir. Kendisi hakkında anlatılan bir efsaneye göre: “ Ali Semerkandi: çobanlık yapmaktadır. Bir gün öğlen sıcağında, hayvanları susuzluktan yanmış vaziyette iken, yoldan geçen bir Türkmenin sert sözleriyle karşılaşır.
Buna çok üzülen, Semerkandi: dua ederek, elindeki sopasını kayaların ortasına vurur ve buradan su fışkırır. Hayvanlarını sulayarak susuzluktan kurtarır.” Evet, bu kayaların arasından su çıkan yer: halen mevcut olup, mesire yeri olarak kullanılmaktadır.
Gelelim türbeye. İlk yapıldığında bir külliye şeklinde olduğu düşünülen yapı dizisinden, günümüze yalnızca türbe kalmıştır.
Türbe yapısı: geniş bir bahçe içine inşa edilmiştir. Ahşap direkli geçiş kısmına, mezar odaları ilave edilmiştir. Bahçede ise, yine çeşitli mezarlar bulunmaktadır. Günümüzde, inanışlara göre: psikolojik rahatsızlıkları olan hastalar, bu türbeyi ziyaret etmektedirler.
ŞEYH ÖMER TÜRBESİ
İlçe merkezine bağlı, Şeyh Ömer köyündedir.
Bu türbede: ünlü bir Kur-an tefsiri yazarı yatmaktadır. Yapı: sekizgen planlı olup, düzgün kesme taşlardan yapılmıştır. Üzerindeki büyük kubbesi, betonla tamir edildiğinden, ilk yapıldığı andaki durumu bilinmemektedir.