Burası “Riachuelo” nehrinin ağzında kurulduğu için, İspanyolcada “ağız” anlamına gelen “Boca” ismi verilmiştir. İlk zamanlarda burası fakir bir semt iken, günümüzde turistik bir merkez haline dönüşmüştür. Burası aynı zamanda “Boca Juniors” kulübünün amblemidir.
Burası söğütler ve otlarla dolu bataklık bir alan iken: 1536 yılında Don Pedro de Mendoza’nın buraya gelişi ile kurulmaya başlanmıştır. Ancak birkaç yıl sonra bölge terk edilmiştir. 1580 yılında Don Juan de Garay: burada ikinci kere bir yerleşim kurmuş ve ardından liman burada kurulmuştur. Uzun bir süre La Boca banliyösü: çiftlikler ve marketlerden oluşan bir kalabalığa ev sahipliği yapmıştır.
19.yüzyılda liman çevresinde gemilerin hareketlenmesi ile bölge de hareketlenmeye başlamıştır. Özellikle Cenevizliler olmak üzere birçok göçmen istihdam olanakları nedeniyle buraya yerleşmeye başlamıştır.
Onlar ahşap ve kaplama ve conventillo denilen evler inşa ettiler ve duvarlarını, tersanelerin artık boyaları ile rengarenk boyadılar. Yani mahalle başlangıçta özellikle İtalyan liman işçileri tarafından doldurulmuş, bir işçi sınıfı mahallesi olmuştur.
Daha sonra mahalleye ressamlar, heykeltıraşlar, müzisyenler ve şarkıcılar geldi. Caminito caddesindeki birçok ev de, ressam Benito Quinquela tarafından çeşitli renklerde boyandı. Caminito caddesi günümüzde, keyifli bir yerdir ve hafta sonlarında burada bir el sanatı pazarı kurulmaktadır.
Ama: güvenlik nedeniyle; özellikle hava karardıktan sonra, burada yalnız başına dolaşmamak önerilir. “Boca Juniors” takımının stadyumu “Bombonera da La Boca” da buradadır. Özellikle üzerinizde River Plata formasının bulunmaması çok ama çok önemlidir.
Hayalet Kulesi-Ghost Tower-La Torre del Fantasma
Bu 19. yüzyıl yapısı: Wenceslao Villafane caddesi üzerindedir. Yapı: mimar Guillermo Alvarez tarafından tasarlanmıştır. Ancak mimari stilde Katalanca ve art nouveau etkileri görülür ve halk bu nedenle yani mimari stil nedeniyle yapının mimarına öfkelidir.
Efsaneye göre: burada Clementina isimli çok güzel bir kadın ressam yaşamaktadır. Bir gazeteci onunla raportaj yapmak ve resimlerini çekmek için buraya gelir. Fotoğraf çekerken, gazeteci sanatçının kuledeki odasında üç cin görür ve şok olur. Ardından: bu güzel kadın ressam, kuleden kendini atarak intihar eder ve ölür. Ancak, yöre insanı, her gece Clementina’nın işitildiğini ve hala orada ikamet ettiğini söylemektedirler.
Caminito Boyalı Evleri
Caminito: yerel yani La Bocalı sanatçı Benito Quinquela Martin eseridir. 1950 yılında mahalle Martin isimli bu sanatçı tarafından idare edilmiştir. Bu ünlü sanatçılın doğumunda terk edildiği ve yetim olarak çocukluğunun büyük kısmını burada geçirdiği söyleniyor. La Bocagece okulunda çizim eğitimini tamamladıktan sonra, Arjantin’in en ünlü ressamlarından biri ve mahallenin önemli bir hayırseveri olmuştur.
Buradaki “General Roca” demiryolu 1954 yılında kapatıldı ve ardından Martin, bu mahalleyi kurtarmak için işe koyuldu. O mahallede oturan göçmenleri topladı ve evlerini parlak renklere boyamaları için onları teşvik etti.
Martin zorlamasıyla, 1959 yılında şehir hükümeti: burayı yani El Caminto sokağını: açık hava müzesi olarak ilan etti. Bu esnada Martin ve tango melodi yazarı Juan de Dios Filibrito, burada ikamet ediyorlardı.
Terk edilmiş bu100 metre uzunluğundaki sokak: 1960 yılından sonra boyalı duvarları ile sanatçıların performanslarını sergileyecekleri bir yer haline dönüştürülmüş ve burada hızla inşa edilen yapılarda sanatçılar yaşamaya başlamışlardır.
Buranın yollarında yürürken: renkli oluklu demir evleri ve sanatçı stüdyolarını görebilirsiniz. Ayrıca: yine burada turistler için tamamen tuzak olarak değerlendirilen, yüksek fiyatlı hediyelik ürünler satılmaktadır.
Buraya yolunuz düşerse, açık hava kafelerinde dinlenirken, açık havada yapılan tango gösterilerini izleyebilirsiniz. Ayrıca para karşılığında bu tango yapanlarla fotoğraf çektirebilirsiniz.
Museo de Bellas de La Boca
Bu müze: Arjantin’in en önemli sanatçılarından biri olan Benito Quinquela Martin adına düzenlenmiştir ve kendi atölyesi buradadır.
Kendisi 1890 yılında bu mahallede doğmuş, bir gece okulunda çizim eğitimi almış ve ardından şehirde yaptığı çalışmaları sürdürdükten sonra Avrupa ve Amerika Birleşik Devletlerinde yeteneklerini geliştirmiştir. Onun eserleri: Riachuelo nehri üzerindeki rıhtımda ve gemilerde görülebilir ve bu eserlerinin çoğu günümüzde bu müzede sergilenmektedir. Ayrıca: farklı gemilerin ölçekli modelleri de müzedeki bir odada görülebilir.
Martin’in heykeli: doğumunun 120. yılı nedeniyle yakın zaman önce müze yakınlarında Avenida Pedro de Mendoza’da açılmıştır. Kendisi 28 Ocak 1977 tarihinde Buenos Aires şehrinde ölmüş ve La Chacarita Mezarlığında gömülmüştür.
Antiguo Puente Trasbordador de Nicolas Avellaneda
Bu demir taşıyıcı köprü: halen Güney Amerika’da ayakta kalan türünün tek örneğidir.
Hatta dünya üzerinde bu tür 20 benzer köprü varken, günümüzde sadece 8 tanesi kalmıştır. Köprü: 1874-1880 yılları arasında yapılmış ve 1914 yılına kadar yayalar ve sürücüler için Riachuelo nehri üzerinde önemli bir bağlantı yeri olarak kullanılmıştır.
Köprü İngiltere’de inşa ediliş ve gemi ile taşınarak parça parça burada monte edilmiştir. Köprü40 metre uzunluğundadır. Nehirdeki beton 8 silindirik ayak,24 metre derine gömülmüştür. Her bir silindir4 metre çapındadır ve 978 ton yük destekleyecek şekilde yapılmıştır.
Evet bu köprü ulusal anıt ilan edilerek koruma altına alınmıştır. Hatta bu tarihi köprünün Quinquela Martin’in çeşitli eserlerinde ilham kaynağı olduğu söyleniyor. Eski köprünün altında: Riachuelo nehrinde gezinti için tekne kiralamak mümkündür.
1940 yılında ise hemen arkasında100 metre uzaklıkta ve “Nicolas Avellaneda” isimli yeni bir taşıyıcı köprü yapılmıştır. Bu köprüde 1960 yılına kadar kullanılmıştır.
Banchero Pizzeria
1857-1958 yılları arasında Buenos Aires şehrine yaklaşık 3 milyon İtalyan göçmen gelmiştir. Don Agustin Banchero da: 1893 yılında Cenova şehrinden, şansını denemek üzere Buenos Aires şehrine gelmiştir.
Onun oğlu Juan: Buenos Aires şehrinde pizza satmak için küçük bir fırın ile işe başladı ve ilk pizza restoranını 28 Mart 1932 tarihinde La Boca bölgesinde oğulları Tito ve Antonio ile birlikte açtı.
Ardından: Arjantinli şarkıcı Tita Merello, ressam Benito Quinquela Martin buraya düzenli olarak gelmek suretiyle popülerliğini arttırdı. Özellikle “Fugazza Con Queso” isimli pizza popüler oldu. Bu pizza: kekik, baharat ve karamelize soğan kullanılıyordu. Daha sonra buna peynir eklendi. Bu pizza, günümüzde de çok popülerdir.
Günümüzde bu pizzacının şehirde birçok şubesi bulunmaktadır ama merkez burasıdır.
La Bombonera Stadyumu-Estadio Alberto J Armando
1940 yılında açılan ve takımın renkleri olan mavi-sarı boyalı burası dünyaca ünlü “Boca Juniors” takımının stadyumudur. Stadyumun proje çalışmaları 1932 yılında mühendisler Delpini, Sulcic ve Bes tarafından gerçekleştirilmiştir. Çoğunlukla Floransa’nın stadyumu “Artemio Franchi” örnek alınmıştır.
Boca Juniors ile River Plate takımları arasındaki maçlar “Super Clasico” olarak bilinmektedir ve bu iki takım arasındaki bir maça rastlarsanız, mutlaka gitmeniz önerilir. Mavi ve sarı renklere bürünmüş çılgın hayranları izleyebilirsiniz. Mavi ve sarı renkler: 1905 yılında kabul edilmiş ve limanda bir tekneden bayrak sallanarak tüm taraftarlara ilan edilmiştir.
Stadyum 49.000 kişi kapasitelidir. Bombonera (şeker kutusu) olarak bilinir. Çünkü: stadyum “Bombones” olarak isimlendirilirken, işçiler mühendis Jose L. Delpini’ye bir kutu çikolata ile teşekküre gittiler. Tuhaftır, kutu stadyum ile aynı şekle sahipti ve mühendis kutuya bakarken bağırdı “Bu stadyum; Bombones, bu kutu gibi görünüyor” Bu sözlerle, Bombonera efsanesi doğmuş oldu.
Çikolata kutusu gibi stadyum “D” şeklindedir. Biraz eğri üç bölümü vardır. Üç düzeyde inşa edilen tirübünler, oyun alanının güzel görünmesini sağlamaktadır. Dördüncü bölüm ise basit ve izole bir yapıya sahiptir.
Stadyumda açılış maçı: 25 Mayıs 1940 tarihinde Boca Juniors ve San Lorenzo arasındaki maçtır. Stadyumun üçüncü katmanı: 1951-1953 yılları arasında tamamlanmıştır.
Burası aynı zamanda Diego Maradona hayranları için bir tapınak gibidir çünkü o buradan yetişmiştir. Burayı gezmek isterseniz: oyuncuların soyunma odalarının da dahil olduğu bir tur satın alabilirsiniz. Son bir not: Stadyum şehrin işçi sınıfı mahallesinde bulunduğundan özellikle akşam saatlerinde kesinlikle buralarda bulunmamanız önerilir.
Fundacion Proa
Burası harap bir konak iken, yenileme çalışmalarının ardından 1996 yılında açılmış bir çağdaş sanat galerisidir. 2008 yılında yapılan son restorasyonun ardından, günümüzde burada 4 sergi salonu, multimedya oditoryum, bir kitapçı, bir kafe ve teras bulunmaktadır.
Evet burası uluslar arası tanınmış bir kültür merkezidir.
