Çekerek-Zile karayolunda, ilçeye 4 km. uzaklıkta, yola yaklaşık 400-500 metre içeride, ırmak kenarında, yüksek bir kayalık üzerinde bulunmaktadır. Ceneviz döneminde yapıldığı düşünülüyor. Yozgat bölgesinin, 7 harikasından biri olarak gösteriliyor.
Çok sivri bir kayanın üzerinde, toprak altından, biraz önce söylediğim gibi 200 basamak merdivenle inilen bir yerdedir.
Toprak yüzeyinden, 3 metre aşağıda, dikdörtgen kapısı var. Hemen önden, Çekerek ırmağı geçiyor. Hemen yanında ise, Çekerek ırmağı üzerine kurulan, Süreyya Bey Barajı var.
Kızlar kayasının hemen karşısında, Çekerek Belediyesi tarafından yaptırılan “Şato” isimli; meşhur piknik ve kültür parkı var.
Yozgat Çekerek Kızlar kayası
SÖYLENTİ
Kayanın doğusundaki yüksek tepeye yerleşenler, ırmaktan su almak için, bu merdivenleri yaptırırlar. Bir Rum Beyinin hasta kızı için bu merdivenlerin yaptırıldığı da söylenir.
Yozgat Çekerek Kızlar kayası
BİR RİVAYET
Keşişin bir güzel kızı varmış. İki genç erkek, bu kızı isterler. Keşisin ise, kızını her iki gence de vermek gibi bir niyeti yoktur.
Gençlerden birisine, bu yüksek kayadan girilerek, merdivenle ırmağın karşı tarafına geçilecek bir yol yapmasını ister.
Yozgat Çekerek Kızlar kayası
Öteki gençten ise: ırmağın üzerinden geçecek bir köprü yapmasını ister.
Kim önce bitirirse, kızını ona verecektir.
İki genç: kendilerine verilen görevi yaparlar. Biri köprü inşa eder, diğeri merdivenleri yapar.
Ancak, gençler, birbirlerinden haberdar değildir. Keşiş köprüyü yapan gence, ötekinin daha önce bitirdiğini ve kızını ona vereceğini söyler. Bunu duyan genç, külüngü vurarak kendisini öldürür.
Keşiş, daha sonra kayayı oyan gence, kızı köprüyü önce bitirdiği için öteki gence verdiğini söyler.
Bunun üzerine de genç kendisini yüksek kayalardan atarak öldürür.
Çekerek, il merkezi olan Yozgat şehrine 90 km uzaklıktadır. Çekerek, Sorgun arası uzaklık: 54 km. Çekerek, Ankara arası uzaklık: 277 km. Çekerek, Alaca arası uzaklık: 65 km. Çekerek, Zile arası uzaklık: 54 km. Çekerek, Amasya arası uzaklık: 144 km.
TARİHİ
İlçenin eski ismi “Hacıköy” dür. Hacıköy, daha önceleri “Türkmenhacıköyü” olarak bilinmektedir. Köyün adının kurucularının isminden geldiği tahmin edilmektedir. İsmin kökeninin, bölgede değişik kollara ayrılmış halde yerleşmiş olan Ağca Koyunlu Kabilesine bağlı “Hacılı (Hacılar) Cemaati” ile bağlantılı olabileceği düşünülmektedir. Nitekim, arşiv kayıtlarına göre, Tanzimat sonrası yapılan emlak sayımlarında, 1844 yılında köyde yaşayanların çoğunluğunun “Ağça Kuzulu Türkmenleri” olarak kaydedildiği görülmektedir.
1924-1925 yılları arasında, ilçe merkezi Kadışehri’ne nakledildi ve Hacıköy, bu ilçeye bağlandı. İlçe merkezi, 1 yıl sonra yine Hacıköy’e nakledildi. Daha sonra 1928 yılında, Sorgun ilçe olunca, Hacıköy, Sorgun’a bağlı bir bucak oldu. 1935 yılında Kurtuluş Savaşında verilen şehitlerin hatırasına, ilçe merkezine bir Şehitlik Abidesi dikildi. (halen Cumhuriyet meydanındadır) 1944 yılında ise, Hacıköy bucağı, ilçe merkezi oldu ve Çekerek ırmağının ismi verilerek “Çekerek” oldu.
Yozgat Çekerek
GENEL
Çekerek ilçesi, bağlı bulunduğu Yozgat ilinin kuzeydoğusundadır. İlçe toprakları genellikle dağlıktır. Dik ve kayalık olan dağların, yapılarında kalker ağırlıklı olduğu için mağara sayısı çoktur. İl sınırları içindeki en büyük akarsu, Yeşilırmak nehrine dökülen Çekerek ırmağıdır. Çamlıbel dağlarından doğan Çekerek ırmağı, Deveci dağlarını geçer ve ilçe topraklarına girer. Yörenin en yaygın bitki örtüsü bozkırdır.
Ancak, yapılan araştırmalara göre, tarih öncesi dönemlerde yörede ormanlar yoğundur. Günümüzde de burada orman yoğunluğu fazladır. Bölgede karasal iklim tipi hakimdir. Buna bağlı olarak yazlar sıcak ve kurak, kışlar soğuk ve yağışlı geçer. İlçe halkının geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Ancak arazi dağlık olduğundan tarıma elverişli arazi oranı azdır. Çekerek ırmağı kenarlarındaki düzlüklerde tarım yaygındır.
AYNACIOĞLU İSYANI
Kurtuluş savaşının ilk yıllarında Hacıköy bucağına bağlı Özüveren köyünden Aynacıoğulları, çevresine topladıkları eşkıyalarla birlikte isyan çıkardılar, Zile ve Akdağ ilçelerini bastılar. Bu isyanı bastırmak için: Binbaşı Ali Galip Bey komutasındaki Kuvay-ı milliye kuvvetleri, Koyuncu köyü civarında Aynacıoğulları ile çatışmaya girdiler.
Ancak, köy imamı olan Kör Hoca lakaplı Osman Yılmaz, Aynacıoğulları ile iş birliği yapınca, Kuvay-ı Milliye kuvvetleri Aynacıoğullarına esir oldular. Aynacıoğulları da, Binbaşı Ali Galip Bey ve beraberindeki 6 subayı: Fakıdağ civarında Deveci dağı yakınlarına götürerek şehit ettiler. Bu olaya tarihimizde “Kör hoca olayı” denir.
Yozgat Çekerek
GEZİLECEK YERLER
Yozgat Çekerek Kızlar Kayası
KIZLAR KAYASI
Yine bu sitede, Kızlar Kayası hakkında çok ayrıntılı bir gezi yazısı bulabilirsiniz.
Yozgat Çekerek Şehitler Anıtı
ŞEHİTLER ANITI
Tarihimizde “Kör Hoca Olayı” olarak (ayrıntıyı yukarıda belirttim) bilinen olayın ardından: Ali Galip Bey’in, milletvekili olan kardeşi ve bucak halkının girişimleriyle şehit olan subayların kemikleri, 1935 yılında, o zaman bucak merkezi olan ve günümüzde ilçe merkezi olan Hacıköyüne getirilerek gömülmüş ve bir şehitlik abidesi yapılmıştır.
Abide, halen Cumhuriyet Meydanındadır. Cumhuriyet meydanı 1984 yılında yenilenmiş, yeşil saha içine alınmış, çevresi kısa demir korkuluklarla çevrilmiştir. Anıt, mermer basamaklı kaide üzerinde yükselen 7 tane bloğun, üçgen şeklinde üstte birleşmesiyle oluşmuştur.
Bu blokların üstü, ilk yapıldığında beyaz mermerle kaplıdır. Sonradan yapılan tadilatlar sonucunda, günümüzdeki halini almıştır. Bu şehitlik anıtı, 1989 yılında tescil edilerek koruma altına alınmıştır.
Yozgat Çekerek Şato Mesire Yeri
ŞATO MESİRE YERİ
Kızlar Kayasının karşısındaki tepededir.
Yozgat Çekerek Şato Mesire Yeri
Mesire alanında: Çekerek ırmağı kıyısında düzenlenen piknik alanında, kamelyalar yapılmıştır.
Yozgat Çekerek Şato Mesire Yeri
Kamelyalarda gün boyu piknik yapılabiliyor.
Yozgat Çekerek Süreyya Bey Barajı
SÜREYYA BEY BARAJI
Süreyya Bey Barajı; su toplama ve kapasite açısından, ülkemizdeki barajlar arasında 10’ncu sıradadır. Özellikle sulama ve taşkınları önlemek için yapılmıştır. Baraj gölünün uzunluğu 37 km ve genişliği 15 kilometredir.
