Özel aracınız ile gitmek isterseniz: Tren garını önünden, Sıhhiye istikametinde doğruca ilerlediğinizde, tren garını geçince ilk sağa dönüyorsunuz ve Selim Sırrı Tarcan Spor Salonunun hemen arkasında, Müzeye ulaşabiliyorsunuz. Ücretsiz otopark bulunması büyük şans.
Toplu ulaşım araçları ile gitmek isterseniz: Sıhhiye Metro istasyonu, Sıhhiye Adliye Binası veya yine aynı istikamette, ileride bulunan Opera Binasının bulunduğu yerde, ulaşım aracından indiğinizde, yaklaşık 5 dakika yürüyerek, Müzeye ulaşabilirsiniz. Tam olarak: Adliye binasının arka bölümünde kalıyor.
AÇIK BULUNDUĞU GÜN-SAAT
Müze: Pazartesi günleri kapalı. Bunun dışındaki günlerde: Saat: 10.00-18.00 arasında açık. Giriş ücretsiz.
GENEL
Burası: Ankara’nın kültürel kimliğine önemli katkı sağlayacak, ülkemizin başkentinin sanatsal ve kültürel bir vitrini olmaya aday bir yer.
Çünkü: hemen yanında, “Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası” için bir konser salonu yapılıyor. Bu da bittiğinde, bölge tam bir kültür merkezi olacak.
MÜZE BİNASININ YAPILIŞI VE GENEL BİLGİLER
Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından: eski vagon tamirhaneleri ve cer atölyelerinde restorasyon yapılmış ve “Cer Modern” ismiyle, çağdaş bir müze yaratılmış. Mimari projesi: gayet güzel. Mimar: Semra Uygur.
Yaklaşık 10 yıllık bir çalışma sonucunda, Müze: 1 Nisan 2010 tarihinde ziyarete açılmış. Elbette, bu 10 yıl sözü ilginizi çekmiştir, çünkü yapılan işlemin bu kadar zaman alması imkansız .Ancak, öğrendiğime göre, ödenek yetersizliği, böyle uzun bir süre sonucunu yaratmış. Aslına bakarsanız: hani müzenin yapılışına bir nebze değinmek gerekirse: bu konudaki ilk rapor: 31.10.1996 tarihinde, Turan Erol tarafından hazırlanarak, Cumhurbaşkanlığına sunulmuş.
Bu raporda: Türkiye’de modern anlamda bir sanat müzesinin bulunmadığını, mevcut tarihi yapıların modern sanat müzesine dönüştürülmesinin sakıncalı olduğu vurgulanmış ve yeni bir mekan olarak, demir yolları onarım (Cer) atölyelerinin: modern sanat müzesine dönüştürülmesi önerisi getirilmiştir. Bu rapor sonucu: Cumhurbaşkanlığı, Kültür ve Turizm Bakanlığına bir talimat vermiş ve bu talimat; Cer Modern’in kuruluşunun ilk adımı olarak kayıtlara geçmiştir. Peki, takip eden dönem.
Dönemin Kültür ve Turizm Bakanı; Müze için gerekli ödeneğin büyük kısmını temin etmiş ve restorasyonun, yaklaşık yüzde 70’lik bölümü bitirilmiş. Tabii, her şeyin yolunda gittiğini düşünmek mümkün değil. İlerleyen yıllarda, müze için gereken ödenek sağlanamamış ve yaklaşık 10 yıla yakın bir süre, restorasyon durmuş, işin kötüsü: yapılan bölümler de, hurda haline gelmiş. Sonuçta: yine ilgili bir Kültür Bakanı, konuya el atmış ve yapı tamamlanabilmiş.
Bence: bu tür eserlerin, topluma kazandırılmasında emeği geçenlerin: resmini, binanın giriş kapısına asmak lazım. Gerçekten, ülkemizde, bu tür girişimler maalesef birkaç kişinin, ilgi-alakası ile yapılıyor, bitirilebiliyor veya ayakta kalabiliyor.
Kompleks: yaklaşık 11.500 metre kare. Burada: Sergi salonu: 4.500 metre kare, Fotoğraf galerisi: 700 metre kare. Bunların dışında: 370 kişi kapasiteli bir konferans salonu, kafe ve heykel parkı bulunuyor. Sergi salonunun boyutları, buranın: Türkiye’nin tek parça en büyük sergi alanı olmasını sağlamış.
Cer kelimesinin anlamını merak edenler olabilir. Cer kelimesi: çekilen-götürülen anlamında kullanılmaktadır. Burası: TCDD’nin; herhangi bir şekilde, bakıma-onarıma alınan tren vagonlarının çekildiği, bekletildiği ve bakım-onarımlarının yapıldığı bir yer olarak kullanılmış. Yani isim buradan geliyor.
Müze kompleksi: 11.500 metre karelik bir alanda kurulmuş. Kompleks içinde: süreli sergi galerileri, fotoğraf galerisi, müze mağazası, konferans ve çok amaçlı salon, sanatçı ikametleri, kafe ve heykel park alanı bulunuyor. Tabii bunlardan biz gezginleri öncelikle ilgilendiren: süreli sergi galerisi, fotoğraf galerisi, müze mağazası ve kafe.
Süreli sergi galerisi: hemen müzenin giriş katındaki ana salonda. Yapılan düzenlemeye göre: burada, yılda 4 kez, çeşitli sergiler düzenleniyor.
MÜZE BÖLGESİNDE GEZİNTİ
Daha önce söylediğim gibi: pek de fazla soğuk olmayan bir Aralık günü, Müzeyi ziyaret için bulunduğum yerden Kızılay’a gittim. Kızılay’da, yürüyerek, Sıhhiye-Adliye binasının bulunduğu yere yöneldim ve hemen Adliye binasının yanından yürüyerek, yaklaşık 10 dakika sonra, buradaki tabelaları (CER MODERN) takip ederek, Müzenin bulunduğu yere ulaştım.
Ama: önce büyük bir şaşkınlık. Çünkü: daha önce gördüğüm resimlerde; Müzenin önünde gayet güzel bir boş alan bulunduğu ve bu alanın hemen çevresinde ise, Müze yapılarının kurulu olduğu görülüyordu.
Bu arada; gittiğinizde bakın lütfen, hemen bahçede bulunan bir havuz var. Havuzun üzerindeki heykel bloku: sanki bir zamanlar Tandoğan Meydanında bulunan ve daha sonra uzun süre, nerede bilmiyorum ama depolarda, kapalı kapılar ardında bekletilen heykel bloğuna çok benziyor?
Evet: bu curcuna da, biraz konsantre olarak ki olmak şart, Cer Modern Müzesinin kapısı olduğunu hissettiğim bir yer buluyorum ve içeri giriyorum.
İlk intiba: muhteşem modern bir yapı ve dekorasyon. Girişin hemen sağ yanında: bir kafeterya veya belki de bar. Çünkü: hemen karşıda: birçok alkollü içkinin sergilendiği bir bar var. Aman dikkat, hiç bir şeye karşı değiliz ama burası bir kültür abidesi.
Yani: insanlar buraya kültür yaşamaya gelsinler, içki? Neyse: oraya, o şişeleri dizerek, sergileyenlerin de elbette vardır bir bildiği diyelim ve geçelim. Hemen karşıdaki barın solunda: gayet büyük bir yer var. Ama: içeride, bu büyüklüğü dolduracak objeler yok.
Buranın “Alışveriş Merkezi” olduğunu, kapıdaki yazıdan görüyorsunuz. Ama dedim ya, bu kadar büyük bir yer ayrılmış, içeride, çok az mal var. Yani: biraz plansızlık. Devam ediyoruz, sola yöneldiğimizde: hemen sağ yanda bir banko ve bankonun üstünde, arzu ederseniz, gezerken, kulaklıktan size eser hakkında bilgi veren, elektronik dinleme cihazı. Bu cihazı kiralayabiliyorsunuz.
Bankonun yanından, tam sol yönünde ilerlediğinizde: Müzenin sergi bölgesine giriyorsunuz. Gayet güzel ve hatta muhteşem. Yoğunluk yok. Gerek eser bakımından ve gerekse ziyaretçi bakımından. Güzel bir gün ve mekanda: benden başka ziyaretçi yok. İlgililer, lütfen bu müzenin gerekli reklamını yapın ve özellikle okulları, öğrencileri buraya mutlaka ve mutlaka çekin.
Geziye devam ediyorum. Bu arada: Ziraat Bankasını da kutlamak gerek. “ Yüzyılın Sergisi” adı altında, kendi koleksiyonunda bulunan eserleri burada sergilemeleri muhteşem bir olay. Özellikle: daha önce birkaç yerde gördüğüm Mithat Paşanın tablosunun orijinalini görmek muhteşem bir duygu. Yalnız; yine ilgililere bir dokundurma, o an: orada; ben ve o muhteşem tablodan başka hiçbir şey yok tu. Yani: o muhteşem tablo; kendisini izleyenin gözleri, yüreği ve vicdanı ile baş başa.
Önceki yıl: İtalya’ya gittiğimde, Vatikan’daki Manastırda, dünyanın en güzel sanat eserlerinden olan “Meryem ve kucağında yatan İsa” heykelinin önünde: bir cam perde bulunduğunu görmüştüm. Bunun neden konulduğunu sorduğumda: akıl sağlığı pek yerinde olmayan bir ziyaretçinin; heykelin üzerine, boya attığını ve zarar verdiğini, bunun üzerine bu tür bir önlem aldıklarını söyledi.
Nereden nereye? Bu muhteşem sanat eserlerini lütfen ziyaretçilerle baş başa bırakmayın, bence, sergi salonunda biraz daha yoğun güvenlik olması gerekir mi acaba? ( Ben gezerken, sergi salonunda hiçbir güvenlik elemanı yoktu)
Biraz önce söylediğim gibi, sergi salonu gayet ferah. Tavan yüksek ve yüksek tavanda; havalandırma tesisatı gayet güzel yapılmış. İçeride sıkılmak mümkün değil. Gün ışığının yoğun kullanıldığı güzel bir ortam. Eserler: sık ve yoğun olarak konulmamış. Tek sıkıntı, sergi salonundaki metal alaşımdan yapılmış oturma yerlerinin, pozisyonu.
Keşke; bu oturma sıraları: sergilenen eserleri görebilecek şekilde yerleştirilseydi. Ben şahsen; hemen girişteki muhteşem tabloların karşısında oturup; 10-15 dakika izlemek isterdim ama söylediğim gibi; oturma yerlerinin yerleştirildikleri yerler, anlamsız.
Rahat bir gezi, rahat bir izleme. Özellikle; sergi salonunda, en sol bölümde, küçük bir yerin üzeri camla kapatılmış. Camlı bölümden aşağıya baktığınızda, tren rayları görüyorsunuz. Gayet güzel ve şık olmuş. Sonuçta, burası eski bir tren bakım atölyesi. Eski ile yeniyi bağdaştırmışlar. Harika.
Sergi salonu bitince; salondan dışarı çıkıyorsunuz ve hemen girişteki bankonun karşısından aşağıya inmeniz söyleniyor. Niye? Orada da sergi salonları varmış. Hatta: gayet güzel bir panoramik asansör yapmışlar. Merdivenlerden yürüyerek iniyorum, birden büyük bir boşlukla karşılaşıyorum.
Hemen solumda; masaların üzerine dizilmiş, yüzlerce fincan ve hemen sağ yanda: konferans salonu. İçeriden sesler geldiğine göre, sanırım konferans var ve soldaki çay fincanları, konferans katılımcıları için hazırlanmış. Büyük ve boş bir alan. Anlam veremedim ve elbette hemen yukarı çıktım.
Bu arada: Müze bölgesinde fotoğraf ve kamera kullanımı yasak. Bu durum: hemen sergi salonu girişinde: şeklen uyarı olarak da göze çarpıyor. Ama: şunu düşünmemek te mümkün değil: “Elbette, bunlar yağlı boya tablo ve bunların bozulmaması için fotoğraflarının çekilmemesi değil, flash kullanılmaması gerekir”.
Yani: bırakın insanlar fotoğraf çeksinler, ama flash kullanmasınlar. Elbette: ilgililerin sözlerini duyar gibi oluyorum: “Fotoğraf çekmek serbest denirse, insanlar flahs kullanırlar, nasıl kontrol edeceğiz”. Peki, yasakladınız, şu an kontrol edebiliyor musunuz ki?
Evet: sonuç olarak: duygularınızı yazabileceğiniz bir de defter var. Ayrıca: ben müze bölgesinden ayrılırken: sergi salonuna giren: 2 bayan ve 2 erkek, gayet şık ve modern giysili bu insanları görünce, ülkemin insanı ve sanat adına gurur duydum. Her ne kadar aşırı lüks düşünülerek yapılmış (yani bu bir tenkit değil, ama bu kadar lüks yapı için mi, 10 yıl beklediniz demek lazım) olsa da; her ne kadar bölgede büyük bir curcuna, inşaat faaliyetleri bulunmuş ve bunun sonucunda bölgenin tüm estetiği gitmiş olsa da; bir boş gününüzde, üç-dört saat ayırarak bu müzeye gitmeli ve sergilenen eserleri görmelisiniz.
